1920-ci ildə imzalanan və Atatürk tərəfindən etibarsız qılınan Sevr müqaviləsi, bildiyiniz kimi Osmanlının varlığından bəri, Qərbin davam edən ən böyük həsrətlərini rəsmi olaraq Türk millətinin önünə qoymuşdu. Yaxın Şərqi, Ərəbistan yarımadasını, Balkanları və Afrikanı itirmiş olan Osmanlıdan qərbdə Egey sahilləri tələb edilir, şimal-şərqdə Ermənistan və cənub-şərqdə isə Kürdüstan üçün torpaq tələb olunurdu. TBMM tərəfindən tanınmaması müqaviləni qüvvədən salsa da Sevrin Kürdüsdan həsrəti heç bir zaman sona çatmadı. Çünki bəzilərinə görə Mesopotamiya, kəhanətlərin qəlbindəki bir mərkəz idi və mütləq idarə altına alınmalıydı.
Mesopotamiya bölgəsi, bilindiyi kimi, Türkiyənin cənub-şərqi, İranın cənub-qərbi, İraq və Suriyanın bir hissəsini əhatə edən bir bölgədir. Bu bölgənin əhəmiyyətli xüsusiyyəti isə bölgənin etnik olaraq kürdlərin yaşadığı coğrafiya olmasıdır. Bu səbəbdən, keçmişdən bu yana bir qisim evanqelist xristianların və onların siyasi qollarının hədəfi, bölgənin güclü dövlətlərinin yəni Türkiyə, İran, Suriya və İraqın- parçalanaraq bu bölgədə yeni bir kürd dövləti qurula bilməsi olmuşdur. Bu dövlətin iki əhəmiyyətli xüsusiyyəti olmalıdır: ABŞ və Avropanın qeyd-şərtsiz müttəfiqi olmalıdır, üstəlik ABŞ və Avropanın bütün istəklərini yerinə yetirən oyuncaq dövlət olmalıdır.
Bu oyuncaq dövlət, qərbə, Yaxın Şərq torpaqlarında olduqca strateji bir sahə təmin edəcək, əsaslar qura bilmələri üçün mükəmməl strateji coğrafiya təqdim edəcək və gözlənilən Armaqedon müharibəsi üçün də şərait, imkan və məkan yaradacaq.
Bu səbəbdən, Böyük Kürdüstan layihəsi, Sevrdən bəri rəsmi olaraq işləyən bir layihədir. Kürdlərin yerləşdiyi dörd ölkəni hədəfləyir. Qeyri-sabitlik planı daxilində bu hədəf, İraq və Suriya baxımından müvəffəqiyyətə çatmışdır. İraqda muxtar, Suriyada isə kantonlardan ibarət kürd yaşayış sahəsi var. İraqın hər keçən gün daha da qarışması kürd muxtariyyətinin "müstəqillik elan edə bilərik" sözlərinə yol vermişdir. Necə ki, İraq konstitusiyası buna uyğundur. Yerli xalq səs verdiyi təqdirdə, muxtar rəhbərlik İraqdan müstəqil bir dövlət olaraq ayrıla bilər.
Planın ikinci mərhələsi olan Suriya kürdləri baxımından da gözlənilən irəliləyiş qeyd olunur. Kanton rəhbərliklərə bölünmüş olan Kürd rəhbərliyi burada tez-tez muxtariyyət elan edir, lakin Suriyadakı vətəndaş müharibəsi səbəbiylə təmas qura bilməmənin bir nəticəsi olaraq mövcud sistemə geri dönülür. Lakin bu mərhələdə diqqət çəkən bir xüsus vardır: Qərb ölkələrinin Suriyadakı Kürd bölgəsinə qarşı həddindən artıq həssaslıq. Bu mövzu bir azdan araşdırılacaq.
Hədəfin üçüncü və dördüncü mərhələsi, yəni İran və Türkiyə isə, daha əvvəl də ifadə etdiyimiz kimi, sabit ölkələr olmaları baxımından əhəmiyyətli bir problem təşkil edərlər. Bu səbəbdən, incə plan bu günlərdə bu iki ölkəni təslim etdirmək üzərinə davam edir. Burada mövzumuz olan hədəfin Türkiyə istiqamətini müzakirə edərkən bəhs etməli olduğumuz təməl ünsür PKK-dır. Çünki Avropa və ABŞ-ın illərdir terror siyahısında olan, marksist, leninist, kommunist PKK, indi Türkiyəni bölmək üçün qərbə yaranır; qərbin bəzi dərin gücləri isə yenə Türkiyəni bölmək üçün PKK-nın maskasını görməzlikdən gəlir. Bu səbəbdən qarşımızda, PKK-nın qərbi, qərbin isə PKK-nı istifadə etdiyi təhlükəli bir mühit var.
Qərb PKK-dan, PKK isə Qərbdən istifadə edir
PKK-nı, hal-hazırda bəzi qəzetlərdə çıxan yazılardan tanımış olan biri, əslində şiddət tərəfdarı olan bu kommunist terror təşkilatını asanlıqla qərbin dəstək verməsi lazım olan "Kürd döyüşçülər" olaraq qiymətləndirir. Çünki beynəlxalq ana axın medianın, xüsusilə son günlərdə, PKK-nı təqdim edişi bu şəkildədir.
Bunun səbəbi cüt tərəfli mənfəət sahəsinin doğulmuş olmasıdır. Təxminən 40 ildir Türkiyədən cənub-şərqi bölgəsini qoparmağa çalışan kommunist PKK ilə təxminən 100 ildir bu bölgəni qoparmağa çalışan qərb dərin gücləri ortaq məxrəcdə görüşmüşdür. Qərb üçün ən böyük etiraz olan "kommunizm" faktoru, PKK-nın girdiyi saxta maskalar altında hiyləgərcə gözlərdən uzaq hala gətirilməyə çalışılmışdır. Kommunist namərd terroristlər üzlərinə maska keçirmiş və şəxsiyyət mübarizəsi aparan, haqlarını axtaran imperialist kürd döyüşçüləri görünüşünə bürünmüşlər. Bu vəziyyət Qərbin xeyrinə olmuş və PKK-nı hədəflərini reallaşdırmaq üçün yaxşı bir şans olaraq görmüşlər. Necə bir bəlanın içinə girdiklərinin fərqində belə olmadan ...
Bu bəlanı təsvir etməyimiz şərtdir. Çünki PKK, kürd şəxsiyyətinin mübarizəsini verən qəhrəman döyüşçülər filan deyil, imperialist görünüşünə bürünən, əslində kommunizmi yaymağı hədəfləyən, kürdlük və ya kürdlər veclərinə belə olmayan leninist, əli qanlı bir terror təşkilatıdır. Bölgədə yaşayan kürdlər ilə PKK terrorçuları arasındakı fərqi çox yaxşı etmək lazımdır.
PKK ilə ittifaqa girməyi düşünən bir qisim qərblilərin necə bir bəla ilə qarşı-qarşıya olduğunu göstərə bilmək üçün PKK-nın imperializm maskasını ifşa etmək lazımdır. Bəhs etdiyimiz Qərb gücləri əgər hələ kommunizmlə mübarizəni əsas alan ideologiyalarını qoruyurlarsa, bu vəziyyətdə onlara pis xəbər: Qanlı kommunistlərlə ittifaq içindədirlər!
PKK niyə yarandı?
Universitetlərdə tələbə hərəkatı olaraq başlayan və 1977-ci illərdə özlərinə Apocular deyilən PKK hərəkatı, zaman ərzində kürd inqilabçıları və ya Apocular adlarını buraxaraq Milli Qurtuluş Ordusu adını almışdır. Zaman ərzində sol qrupların bir çoxu bu təşkilat ilə müxtəlif bağlantılar qurmağa başlamışdır. Çünki təşkilatın təməl ideologiyası marksizm-leninizm üzərinə quruludur. O dövrdə bəhs etdiyimiz qrupun lideri mövqeyində olan Abdullah Öcalanın bu şərhləri PKK-nın ilk quruluş bildirişi sayıla bilər:
Klassik mənada bizlər marksizm və leninizmi araşdırıb nəzərdən keçirəcəyik. Bu ideologiyaların bələdçiliyində dünyanın, Yaxın Şərqin və Türkiyənin ümumi bir təhlilini edəcəyik. Bu dünyagörüşünə görə Şərq və Cənub-Şərqi Anadolu (Şimali Kürdüstan) müstəmləkə vəziyyətindədir. Türkiyə də müstəmləkəçi dövlətdir. Həmçinin Kürdüstanın digər hissələri də İran, İraq və Suriyanın müstəmləkəçi idarəsi altındadır.
PKK-nın məqsədini açıqlayan digər bir yazılı sənəd 1978-ci ildə nəşr olunan Kürdüstan İnqilabının Yolu (Manisfesto) ilə Partiya Proqramıdır. Partiya Proqramında, daha doğrusu Öcalanın hazırladığı layihədə PKK-nın məqsədi belə yekunlaşır:
Kürdüstan, müstəmləkəçi 4 dövlət Türkiyə, İran, İraq və Suriya tərəfindən dördə bölünmüşdür. Ən böyük hissə Türkiyə Kürdüstanıdır. Burada yarı feodal əlaqələr keçərlidir. Inqilabda Türkiyə Kürdüstanı liderlik edəcək. İnqilabın xüsusiyyəti xalqın demokratik inqilabıdır. Minimum hədəf, müstəmləkəçiliyi yıxaraq müstəqil, demokratik və birləşmiş bir Kürdüstan dövləti qurmaqdır. Maksimum hədəf, marksist-leninist prinsiplərə əsaslanan bir dövlət qurmaqdır. İnqilaba qabaqcıl güc proletariatdır. Inqilabda təməl güc kəndlidir. Təməl ittifaq da işçi-kəndli-aydın ittifaqıdır.(8)
Eyni
dövrdə nəşr olunan Əsasnamə isə proqramda təyin olunan hədəfləri reallaşdırmaq
üçün yaradılacaq partiyanın təməl xüsusiyyətini açıqlayır. Həm Manifesto, həm
Proqram, həm də Əsasnamədə özünü marksist-leninist olaraq təyin edən təşkilatın
bütün ideologiyası "çətin və müstəmləkə" anlayışları üzərinə inşa
edilmişdir. Buna görə müstəmləkəçi güclərə qarşı inqilabçı şiddət sonuna qədər
istifadə edilməli və müstəmləkəçi güclər bu şiddət nəticəsində təşkilatı qəbul
etməyə məcbur edilməlidir.(9) Burada, Engelsin "Şiddət nəzəriyyəsi" əsas
alınmış və Marks və Engelsin proletariat iqtidara gedərkən şiddətin gözardı
edilməməsinə dair ifadələri yol göstərici qəbul edilmişdir.
Abdullah Öcalan da, bu görüşlərə sahib çıxaraq şiddətin imtina edilməz olduğunu irəli sürmüş və “Kürdüstanda Şiddətin Rolu” adlı kitabında bu fikirlərini açıqlamışdır:
... Biz Qerilla savaşıyla hərəkətli savaşı bir arada tətbiq edərək düşmənin hərbi üstünlüyünü yox etməyə və onu daha da gerilətmək və Türkiyədəki inqilabın inkişafını sürətləndirməyə çalışacağıq. Bu faciəvi tarazlıq mərhələsində Kürdüstanda davam edən qerilla savaşıyla hərəkətli savaş əgər Türkiyədə də inkişaf etmiş bir inqilabçı savaşla dəstəklənərsə və Türkiyədə böyük şəhərlərdə, o cümlədən bir proletariat və xalq qiyamı gündəmə gələrsə, bu qiyam vəziyyəti Kürdüstana qədər genişləndirilərək, Türkiyə və Kürdüstanda başlayacaq xalq qiyamlarıyla burjua ordusunun dağıdılması mümkün olacaq, inqilabın siyasi üstünlüyü beləcə hərbi üstünlüyə də çevrilərək burjua iqtidarı yıxılıb inqilab zəfərə aparacaqdır ...
"Burjua"ya qarşı "proletariat diktatorluğu" istəyən, bunun ancaq bir "inqilab" və "terror" yolu ilə etmək mümkün olduğunu izah edən Öcalan, Marksın ideallarını, Leninin tətbiqlərini təsvir edir. Lenin, öz idealındakı inqilabı bu şəkildə təsvir etmişdir:
Bir burjuaziya inqilabı, proletariatın mənfəətləri üçün labüddür. Burjuaziya inqilabı nə qədər tamamlanmış, qərarlı və tutarlı olarsa, sosializm üçün proletariatın burjuaziyaya qarşı mübarizəsi o qədər əmin olacaq. ... Fransızların söylədiyi kimi işçilər üçün “tüfəngi bir çiyindən digərinə almaq” daha asan olacaq. İnqilabın təmin etdiyi azadlıq ilə burjuaziya inqilabının onlara verdiyi silahı, burjuaziyanın özünə çevirəcəklər.(11)
Fəlsəfəsini bu fikirlər istiqamətində təyin edən Öcalan da, marksist xəttə gəlməsini və özünü bu əsrin Lenini elan etməsi zehniyyətini heç bir zaman gizlətməmişdir:
... Təbii ki, daha sonra seçim marksizm-leninizm olar. Sosializmin əlifbası (Leo Huberman) əlimə aldığım ilk klassikdir. Oxuduğumda yastığımın altına qoydum və bu iş burada bitər dedim. Hesab edirəm ki, 1969-cu ildə sosializm seçimi dəqiqləşdi.(12)
Lenin 1900-cü ildə nə isə mən də XXl əsr sosializmini təmsil edirəm, real sosializmlə savaşaraq, imperializmlə savaşaraq yeni sosializmi inşa edirəm.(13)
Öcalan, PKK-nın marksizm-leninizm ənənəsi üzərinə inşa edildiyini və bundan sonra da bu prinsiplər üzərində davam edəcəyini bu sözlərlə ifadə etmişdir:
PKK, marksizm-leninizm ənənəsinə uyğun bir inkişaf yaşamışdır. Bundan sonrası açıq ki, ətlə dırnaq kimi bir-birindən ayrılmayan bu miras üzərinə formalaşacaqdır.
Öcalan, 1 may 1982-ci ildə etdiyi çıxışında isə bunları söyləmişdir:
Amma bunu yaxşı bilməliyik ki, Kürdüstan tarixi bu gün dövrümüzə ayaq uydurmaq istəyirsə, tamamiylə işçi sinifi həqiqətinə arxasını dayamaq məcburiyyətindədir. Nə qədər əlverişsiz şərtlər yaşayırsa yaşasın, işçi sinfinin obyektiv gücünə və onun hərəkət təlimatları olan elminə, MARKSİZM-LENINİZMƏ DÖZMƏK MƏCBURİYYƏTİNDƏDİR VƏ DİQQƏT EDİLSƏ BİZİM VARLIQ SƏBƏBİMİZ TAMAMİLƏ BU HƏQİQƏT ƏTRAFINDA meydana gəlmişdir. ... Əgər o tayfa divarları, o feodal hasarlar aşılmasaydı, MÜASİR DÜŞÜNCƏ, ƏN İNQİLABÇI DÜŞÜNCƏ OLAN MARKSİZM-LENİNİZM beynimizə sıçramayacaqdı.
Öcalanın açıq izahları, təşkilat manifestosu, proqramı və nizamnaməsində olan məlumatlara baxıldığında, PKK-nın son məqsədinin, marksist-leninist təməllər üzərinə inşa edilmiş bir Kürdüstan yaratmaq olduğu görüləcək. Bu bölgəni əhatə edən İran, İraq, Suriya və Türkiyənin "müstəmləkəçi" dövlətlər olduğu və PKK, hədəfini qanuni etmək üçün müstəmləkə yanaşmasını təməl edir. Təşkilat mənsubları, kapitalist ölkələrdəki işçi sinifi hərəkətlərini nümunə götürür və bu hərəkətləri reallaşdıranları müttəfiqləri olaraq görür. Məqsədləri, "Sosialist Kürdüstan" adı altında qurulan bir bölgə içində "sinifsiz" bir cəmiyyət meydana gətirmək, dövlət sistemini yaratmaqdır; manifestolarında bunun üçün müharibə çağırışı edilir.
Bu hədəfin ən əhəmiyyətli ehtiyaclarından biri şübhəsiz imperialist güclərin hamısına qarşı durmaq arzusudur. Bu səbəblə, Amerika və Amerika dəstəkçisi Qərbin bütün tətbiqlərinə, hətta varlıqlarına qarşı çıxılmışdır. Manifesto, əslində Amerika imperialist zehniyyətini yox etmə hədəfinə istiqamətlənmişdir. Bu səbəbdən marksist PKK, marksizmin gərəyi olaraq imperializmə və bu səbəbdən, imperialist mərkəz olaraq gördükləri ABŞ-a şiddətlə qarşı çıxır.
PKK proqramının "Kürdüstan inqilabının vəzifələri" başlıqlı hissəsində "müstəmləkəçi" olaraq təyin olunan Türkiyə Respublikasının təqdim edəcəyi hər cür həll axtarışlarını (buna regional muxtariyyət də daxildir) rədd etmək lazım olduğu bildirilmişdir. Bu rədd etmədəki məqsəd, Türkiyə Respublikasının mütləq parçalanması lazım olduğu düşüncəsindən irəli gəlir.
Manifestoda, kommunist Kürdüstanı inşa edə bilmək üçün, Türk təhlükəsizlik güclərini çöl bölgələrdən və Türk-İraq sərhədindən geri çəkilməyə məcbur edərək, Türkiyənin cənub-şərqinin bəzi hissələrində hərbi və siyasi yoxlama qurmaq hədəf olaraq bildirilir. Qurtarılmış bölgələr yaradıldıqdan sonra, şəhərlərdə hücumlar və bölgə səviyyəsində qarışıqlıq və qiyamlar başladılacaqdır. PKK-nın mövcud silahlı qüvvələri şərti bir orduya çevriləcək və hədəf türk ordusunu məhvə uğratmaq olacaq. Bütün bunların nəticəsində, türk ordusunun "Kürdüstan" olaraq xarakterizə edilən torpaqları tərk edəcəyi gözləntisi vardır.
PKK manifestosundakı bu təfərrüatları verməyimizin məqsədi, PKK-nın marksist-leninist bir təşkilatlan olaraq qurulduğunu gözlər önünə sərmək və başda ABŞ olmaq üzrə hər cür imperialist, kapitalist ölkə, dövlət və sistemə qarşı müharibə hədəfini güddüyünü ifadə etməkdir. PKK, Türkiyəni və kürdləri əhatə edən ətraf ölkələri "yıxaraq" bir kommunist dövlət qurma əzmindədir. Quruluş məqsədi budur və bu məqsəddən indiyə qədər heç bir şəkildə imtina etmək niyyətində deyil.
Dünya dəyişdikcə, Yaxın Şərqdə sərhədlər həssaslaşdıqca, güc tarazlıqları dəyişdikcə, PKK illər içində imperialist bir maska taxma zəruriliyi hiss etmişdir. Bunun üçün səbəblər çoxdur; bu səbəbləri sonrakı başlıqlarda araşdıracağıq. Burada xüsusilə vurğulanmalı olan nöqtə, PKK-nın quruluş günlərindəki marksist görünüşü ilə bugünkü imperialist maskasının bir çox ölkə və fikir insanı üçün aldadıcı olmasını əngəlləməkdir. PKK, bu günki saxta görünüşü altında, hələ, kommunist dünya dövləti qurmaq əzmində olan marksist-leninist bir terror təşkilatıdır.
PKK-nın imperializm maskası
SUAL: Səddama razı olmayan qərb, niyə Türkiyənin güclənməsini istəsin ki?
ÖCALAN: Ancaq bu bir kürd muxtariyyəti də yaradar. Türkiyəni də zəiflədər bu, zəiflətməsini bacarar.
SUAL: Kürd muxtariyyəti eyni zamanda Türkiyəni də yavaşladar mı demək istəyirsiniz?
ÖCALAN: Qərb tərəfdarı bir kürd muxtar bölgəsi, qərb üçün Türkiyəni yavaşladar. Ərəbləri yavaşladar, İranı yavaşladar. Bu baxımdan qərb, mənə elə gəlir ki, kürdlərin muxtariyyətinə sevdalanacaq. Bu bölgəni Türkiyəyə doğru, İrana doğru yayacaqlar. Təbii bu, qərbin istəyidir.
PKK lideri Abdullah Öcalanın Rafet Ballıya 1991-ci ildə verdiyi müsahibədə işlətdiyi bu sözlər, əslində mövzunun məğzini anlamaq üçün kifayətdir. Qərbdə bir qisim güclər, Türkiyədə kürdlərin muxtariyyətinə sevdalanmışdır. Bunun hədəfi, tam da Öcalanın ifadə etdiyi kimi Türkiyəni, ərəbləri və İranı dayandırmaq olacaq. Türkiyəyə və İrana yayılmış olan bir kürd bölgəsi tamamilə qərbdəki bəhsi keçən güclərin istəyidir. Çünki yuxarıda ətraflı şəkildə bəhsini etdiyimiz dərin güclərin maraqları, buna son dərəcə uyğun gəlir.
Haqqında bəhs etdiyimiz plan əslində Öcalan tərəfindən
90-cı illərin başlanğıcında kəşf edilmişdir. Bu illər, PKK-nın Türkiyə
torpaqları üzərində ciddi itkilər verdiyi, təşkilatın böyük nisbətdə qan
itirdiyi, tərəfdarlarını itirdiyi və yeni qoşulanlar əldə edə bilmədiyi dövrdür. Öz sözlərinə görə,
marksist və leninist bir təşkilat olaraq etdikləri tədbirlər çox böyük nisbətdə
özlərinə dönmüş, güclərini itirmələrinə səbəb olmuşdur.
Eyni dövrdə, Körfəz müharibəsinin başladığı və bu savaşın bir nəticəsi olaraq 36-cı paralelin şimalında etibarlı bölgənin inşa edildiyi və İraq kürdlərinin qorumağa başlandığı dövrdür. Qan itirən PKK, qərb koalisiya güclərinin kürdləri qoruması və İraqda bir kürd muxtar bölgə siqnalının meydana gəlməsini özünə əsas götürərək, nəhəng bir taktiki dəyişiklik siyasətinə yönəlmişdir. Bu dəyişiklik elə əhatəlidir ki, PKK, leninist özünü hiss etdirməyəcək şəkildə bir maska taxmış, imperializm örtüyü altında gizlənmiş və başda ABŞ olmaq üzrə bütün qərbi ən hərarətli müttəfiqi elan etmişdir. Belə ki, təməl hədəfi imperializm və onun başını çəkən ABŞ-ı yox etmək olan PKK, ABŞ-ın himayəsi altına girə bilmək üçün bayrağından sözlərinə qədər hər şeyi dəyişdirmişdir.
PKK-ya bir sığınacaq: 36-cı paralelin şimalı
1991-ci il Körfəz müharibəsinin dərhal sonrasında İraqdan qaçan kürd qaçqınların sayı ciddi mənada yüksəlincə, İraq-Türkiyə sərhədində etibarlı bir bölgə yaradılmışdır. 1991-ci ilin aprelində ABŞ rəhbərliyi İraqa, kürdlərin olduğu bölgə olan 36-cı paralelin şimalında, quruda və havada fəaliyyət göstərməməsi xəbərdarlığını etmişdir. Bu çərçivədə 36-cı paralelin şimalının İraq uçuşlarına qadağan edilməsi, Birləşmiş Vəzifə Gücü adındakı beynəlxalq bir hərbi gücün bölgəyə yerləşdirilməsi və sonrakı hadisələr, Şimali İraqda faktiki bir kürd rəhbərliyinin meydana gəlməsini özü ilə gətirmişdir. İyul, 1991-ci il tarixində isə kürdlər üçün yaradılan təhlükəsizlik bölgəsinin qorunması üçün aralarında Türkiyə, ABŞ, İngiltərə və Fransa hərbi qüvvələrinin olduğu 77 təyyarə və vertolyot və 1862 heyətdən ibarət Çəkic Güc, Türkiyə sərhədləri içində yerləşdirilmişdir. Çəkic Gücün buradakı varlığı ilə bəhs edilən kürd bölgəsi xüsusi bir mühafizə altına alınmışdır.
Bu dövr, ciddi itkilər verən və qan itirən PKK-nın məcburi taktika dəyişməsinin başlanğıc dövrüdür. Təhlükəsiz bölgəyə daxil olan və ABŞ nəzarətində olan 36-cı paralelin şimalı, PKK baxımından dəyərli bir fürsət olmuşdur. PKK bu şəkildə, sığınacaq, güclənəcək, hətta öyrədiləcək bir sahə əldə etmişdir. Lakin bu imkanlardan faydalanmaq üçün "kommunizm əleyhdarı" olan ABŞ-ın gözünə girəcək bir şeylər etməsi lazım idi. Amerika yaltağı görünüşünə bürünməsi, kommunizm adına terror reallaşdırdığını unutdurması şərt olmuşdur. Əgər bunu bacara bilsə, bir super gücün dəstəyini almış olacaq. Və nə qəribə bir təvafüqdür ki, ABŞ-da bir qisim bölmələr, eynilə özləri kimi Türkiyə üzərində Böyük Kürdüsdan əməli fikrindədirlər.
Məhz bu səbəblərlə PKK, ifadələrini, taktikalarını, bayrağını dəyişdirmiş; Rus-Çin dəstəkçisiykən bir anda ABŞ dəstəkçisi olmuş; saxtakarcasına imperialist görünüşə bürünmüşdür. Bu vəziyyət, əslində PKK həqiqətini çox yaxşı bilən Amerikan dərin dövlətinin də xeyrinə olmuş, dövlət, bu imperialist maskaya çox inanmaq istəmişdir. Bölgədə kürd dövlətinin qurulması üçün PKK-nın istifadə edilməsində qorxu görməmişdir.
Öcalanın, başından bəri imperialist gördüyü ABŞ-a yaranmaq üçün sərf etdiyi bu sözlər, bu maskanın hansı ölçülərdə olduğunu gözlər önünə sərir:
İslamın unutduğu, inkar etdiyi bu xalq, bütün təriqətçi quruluşlara qarşı Armaqedonda əsas olaraq xristianlar və musəvilərin yanında olacaqdır.
Taktika tanışdır: Öcalan, ABŞ-ın gözünə girəcək şəkildə İslamı tənqid edir, İslam ilə bütünləşmiş olaraq yaşayan kürd xalqını inkar edir, hər hansı bir dinə inancı və ya hörməti varmış kimi davranır, xristian və musəvi inancının dəstəkçisi görünür. Xristian evanqelistlərin Mesopotamiyada reallaşmasını gözlədikləri Armaqedon müharibəsinə hiyləgərcə vurğu etməsi isə şübhəsiz olduqca diqqət çəkicidir. Necə ki, bu taktika hal-hazırda PKK tərəfindən tətbiq olunur, dövrümüzdə Yaxın Şərqdə davam edən qanlı qarşıdurmalarda PKK, qərb dövlətlərdən yardım alaraq silahını müsəlmanlara yönəldir.
Bu görünüş son dərəcə göz boyayıcı olmuş, necə ki, 36-cı paralelin şimalının xüsusi bir idarəyə ayrılmasının dərhal ardından birdən 70 PKK düşərgəsi ortaya çıxmışdır. Jay Walker adlı bir tədqiqatçı, PKK düşərgələrindəki müşahidələrini ''Türkiyədə kürd qiyamı'' adlı yazısında belə bildirmişdir: "... sərhəd boyunca 20 PKK təhsil düşərgəsi gördüm. Düşərgələrdə fransız pendirləri yeyilir, amerikan kakao və qəhvələri içilirdi.”
PKK, bu dövrdə, xüsusilə ABŞ-ın böyük bir risk olaraq gördüyü İrana istiqamətli gücləndirilmişdir. Çökmə mərhələsinə gəldikləri bir anda bəhs etdiyimiz etibarlı bölgə, sanki bir PKK xüsusi bölgəsi kimi vəzifəsini görmüş və bunun sayəsində terror təşkilatı silahlanmış, təlim keçmiş və özünü gücləndirmişdir.
Bunun nəticəsi olaraq da Çəkic Güc tətbiqinin dərhal ardından PKK güclənmiş və silahlanmış olaraq Türkiyə torpaqları üzərində terror hərəkətlərinə geri dönmüşdür. Necə ki, 90-cı illər, PKK-nın Türkiyə üzərində ən çox hərəkət etdiyi və ən çox can aldığı dövrdür.
Onu da qeyd edək ki, kürdlərin bir dövlət qurmasına etirazımız yoxdur. Bilindiyi kimi, İraqın şimalında hal-hazırda muxtar bir Kürd dövləti onsuz da var və Türkiyənin bu dövlət ilə son dərəcə yaxşı əlaqələri var. Dövlət Başçısı Məsud Bərzani və Baş nazir Neçirvan Bərzani səmimi və dindar iki əhəmiyyətli liderdir. Əlbəttə ölkələrin bütövlüyünü qorumaları daim istəyəcəyimiz bir şeydir, lakin xüsusilə İraqın içində olduğu qarışıqlıq mühitinin məcburi bir nəticəsi olaraq əgər önümüzdəki günlərdə Bərzani liderliyinin nəzarətində Şimali İraqda müstəqil bir Kürdüstan qurularsa, buna da dəstəyimiz əlbəttə olacaq. Lakin bunun üçün əvvəlcə o bölgədən də PKK təhdidinin təmizlənməsi və xüsusilə bu təhdidin Bərzani ailəsinin üzərindən qalxması lazımdır. Görüldüyü kimi etirazımız bir kürd dövləti qurulmasında deyil, lakin iki əhəmiyyətli nöqtədədir:
1. Türkiyə torpaqlarına göz dikilməsi
2. Kürdüstan qurma xəyalının PKK ilə reallaşdırılmaq istənilməsi.
Türkiyə kürdləri ilə bir bütündür. Min ildir bu torpaqlar üzərində kürdlər və türklər birlikdə yaşamışlar və qardaşdırlar. Türkiyədə heç bir kürd, öz vətənindən ayrılmağa niyyətli deyil. Türklər də kürdləri buraxmaq niyyətində deyildirlər. Kürd qardaşlarımız narahat olmamalıdırlar; Türkiyə dövləti içində məskunlaşmış və hal-hazırda məhkəmə qarşısında olan Ergenekon terror təşkilatının mənsublarının keçmişdə kürdlərə istiqamətli ayrı-seçkilik və zülm dolu bir siyasət aparmış olduqları bizim tərəfimizdən çox yaxşı bilinir. Sonrakı hissələrdə bu mövzuya geniş yer ayrılmış və Türk hökumətinin və millətinin bu mövzuda etməli olduqları təsvir edilmişdir.
Lakin bu bilinməlidir: O dövrdə Ergenekon terror təşkilatının etdiklərinin bütün Türkiyəyə şamil edilməsi yanlış olacaq. Bölünmə, əvvəldən bəri PKK terror təşkilatının səsləndirdiyi bir ifadədir. Bu terror təşkilatının, kürd milliyətçiliyi ilə isə əlaqəsi yoxdur. Əksinə bu terror təşkilatı əsil zülmü daim kürdlərə yönəltmişdir. Bu səbəbdən, Türkiyənin cənub-şərqində Türkiyədən ayrılmaq istəyən bir kürd etnik qrupu olduğu tamamilə yalandır. Doğrudur, kürdlər, əsasən Türkiyənin cənub-şərqindədilər. Lakin eyni zamanda kürdlər Türkiyənin hər yerindədir. Yenə cənub-şərqdə də kürdlərdən fərqli olaraq zaza, türkmən, ərəb, süryani, erməni xalqları sıx yaşayırlar. Bu səbəbdən Türkiyə, hər kvadrat metrəsində fərqli xalqların yaşadığı və bütün xalqların iç-içə var olduğu bir bütündür. Kürd ayrı-seçkiliyi indiyə qədər həmişə Ergenekon və PKK dəstələrinin ifadələriylə gündəmə gəlmişdir. İrqçilik edən ruh xəstələrinin zehinlərində mövcud olmuşdur. Gündəlik həyatda heç bir zaman kürd-türk ayrı-seçkiliyi deyə bir şey yoxdur. Buna icazəmiz də yoxdur. Kürdlər Anadolu torpaqlarının gözəl bir bəzəyi; maddi mənəvi əhəmiyyətli bir dəyəri; dostluğun, dürüstlüyün, mənəviyyatın, vəfa və sədaqətin mühüm bir simvoludur. Kürd qardaşlarımızı bizdən ayırmağa qalxan zehniyyət, əsla və əsla müvəffəqiyyətli ola bilməyəcək daim uğursuzluqla qarşılaşacaq.
Bu səbəbdən, Amerika dərin dövlətinin planlaşdırdığı Böyük Kürdüstan xəyalında, Türkiyə olmayacaq. Amerika və onu dəstəkləyən Avropa ölkələrinin dərin dövlət quruluşlarının ən böyük səhvi, qurduqları Kürdüstan xəyalının PKK ilə reallaşacağına inanmalarıdır. Bu səhvdir, çünki PKK, bəlkə də keçmişdəkindən çox daha güclü olaraq marksist təməllər üzərində varlığını davam etdirir. İmperializm maskası istifadə etdiyi isə, tarixdə bütün məşhur kommunistlərin müraciət etdiyi çirkin bir taktikadır.
Tarixdəki məşhur kommunist taktikaları
Lenin və Stalin, kommunizm ideologiyasının ən vəhşi nümayəndələridir və kommunizmin gərəyi olaraq dinə də kəskin bir üslubla qarşıdırlar. Lenin, kommunizmi Sovet Rusiyasına məskun etmək məqsədiylə 200 min rahibi öldürmüş, milyonlarla xristiana zülm etmiş, minlərlə kilsəni yox etmiş, bəzilərini isə ateist muzeylərə çevirmişdir. Leninin izindən getmiş olan Stalinin isə din mövzusuyla əlaqədar sözləri belədir:
Biz dinə qarşı təbliğat aparırıq və təbliğat aparmağa davam edəcəyik. Partiya dinə qarşı tərəfsiz qala bilməz. Bütün dinlərə qarşı din əleyhdarı təbliğat aparır.
Bütün dinlərə qarşı din əleyhdarı təbliğat aparmanın vacibliyindən bəhs edən eyni Stalin, təəccüblü bir şəkildə, ll Dünya müharibəsinin ilk illərində Rus Pravoslav Kilsəsi ilə bir əqd imzalamış, on minlərlə kilsənin yenidən açılmasına və kilsə liderliyindəki iyerarxiyanın yenidən təsis edilməsinə icazə vermişdir. Bununla yanaşı, cənubda müsəlman şəriətinə icazə verilmiş, şərqdə buddizm dəstəklənmiş və antisemitizmə güclü bir şəkildə qarşı çıxılmışdır. Bu maraqlı hərəkətin isə tək səbəbi vardır: ll Dünya müharibəsində kommunizmə qarşı böyük bir təhdid olaraq yüksələn faşizmi aradan qaldıra bilmək və Hitleri məğlub edə bilmək üçün başladılan mübarizəyə qarşı dəstək ala bilmək. Nasistlərə qarşı çıxa bilmək üçün Stalin, xüsusilə kilsənin təsirini bu yolla uzun müddət istifadə etmişdir.
Lenin isə, çöküşə gedən Rus iqtisadiyyatını canlandırmaq və kapitalist ölkələrin səviyyələrinə çata bilmək üçün, iqtisadiyyatda qısa dövrlü bir siyasət dəyişikliyi etmiş və kapitalizmin qanunlarını təqib etmişdir. Yeni İqtisadiyyat Siyasəti (New Economic Policy - NEP) adı verilən bu tənzimləməyə görə kiçik müəssisələrin kapitalizmdə olduğu kimi mənfəət məntiqiylə davam etməsini ehtiva edən bir siyasətə keçilmişdir. NEP siyasəti bolşeviklər arasında müvəqqəti bir tənzimləmə olaraq görülmüş və xüsusilə daxilində saxladığı kapitalist iqtisadiyyata aid tətbiqlər üzündən partiya içində tənqid olunmuşdur. Kommunist iqtisadiyyat anlayışının tamamilə xaricində siyasət olan NEP, məcburiyyət olaraq mənimsənmiş və kafi iqtisadi inkişaf təmin edildikdən sonra tərk edilmişdir. Bu gün, həmin taktikanı Çinin Honq Konq siyasətində də izləmək mümkündür.
Kommunistlərin şəkil dəyişdirmə və geri addım siyasətləriylə əlaqədar bir başqa nümunə isə ailə və dövlət mövzusundakı yanaşmalarıdır. Bilindiyi kimi kommunizm, ailə və dövlət təşkilatlarına şiddətlə qarşıdır və bu iki təşkilatın, kommunist cəmiyyətlərinə geri dönüş mübarizəsində olduqca böyük maneələr olaraq görür. Lakin buna baxmayaraq, kommunistlər ümumiyyətlə taktika tətbiq etmiş və ailə qurumunu aradan qaldıra bilmək üçün əvvəlcə güclü bir dövlətin var olması lazım olduğunu söyləyərlər. Güclü bir dövlət üçün isə əvvəl ailə qurumunun güclənməsi lazımdır. Bu səbəblə, əvvəl geri addım ataraq ailəni gücləndirirlər. Bunun sayəsində, kommunist dövlət güclənir və bir mərhələ sonra isə ailə qurumu tamamilə ortadan qaldırılır. Bir sonrakı mərhələ isə dövləti ortadan qaldırmaqdır ki, ailənin və dini dəyərlərin qalmadığı bir cəmiyyətdə, artıq bu kommunistlər baxımından çox asan aşılacaq bir mərhələdir.(21)
PKK-nın istifadə etdiyi kommunist taktikları
Kommunist taktikalar bir çox kommunist lider tərəfindən qətiyyətlə tətbiq edilmiş və kommunizmin kök salaraq yerləşməsi üçün lazımlı görülmüşdür. Bir başqa sözlə, güclü kommunist dövlət üçün lazım olan hər yola müraciət edilmişdir. Əslində Stalinin kilsələrə əsla dəstək verməyəcəyi, Leninin əsla kapitalist bir iqtisadiyyata imkan verməyəcəyi açıqdır. Lakin mühit və şərtlər tələbi bu maska daim ustalıqla istifadə edilmişdir.
Hal-hazırda eyni üsul PKK tərəfindən də tətbiq olunur. PKK, kommunist dünya dövləti hədəfinin birinci mərhələsi olan kommunist Kürdüstanın meydana gətirə bilmə yolunun Qərb ilə yaxınlaşmaq olduğunun fərqinə varmışdır. Kommunist şəxsiyyəti ilə ortaya çıxmasının, dünyanın super gücü ABŞ tərəfindən reaksiya veriləcəyini və bu reaksiyanın özlərini qaçınılmaz bir müvəffəqiyyətsizliyə aparacağını çox yaxşı bilir.
Bu taktiki dəyişiklik içində zikr edilən məşhur söz "muxtariyyət" dir. Həqiqətdə təşkilat Manifestosunda şidətlə qarşı çıxılan bu ifadə bir anda gecə gündüz istifadə olmuş, Manifestodakı kommunist Kürdüstanın qurulması üçün Türkiyə Respublikasının yıxılmasını şərt qoşan ifadələr ört-basdır edilmişdir. Çünki burada keçən kommunizm ifadəsinin, Qərb tərəfindən birbaşa dəstək görməyəcəyi təşkilat tərəfindən bilinir. Muxtariyyət, ABŞ və Avropa üçün olduqca göz boyayıcı bir sözdür; həmçinin PKK-ya Qərbin gözündə saxta "Kürd xalqının qurtuluş mübarizəsini aparan təşkilat" şəxsiyyəti də qazandırır. Qərbin bu tələbi demokratiyanın gərəyi olaraq görməsi və mütləq dəstək verməsi gözlənilir.
Belə ki, muxtariyyət sözünə türk cəmiyyətini alışdırma işləri müvəffəqiyyətsiz olunca bu sözü də yumşaltma siyasətinə müraciət etmişlər. Son günlərdə olduqca tez-tez eşitdiyimiz demokratik muxtariyyət, kanton, demokratik konfederalizm kimi təkliflər, PKK-nın taktiki üsullarından bəziləri olaraq gündəmə gətirilir.
Həmçinin təşkilat, şiddətlə dövlət sisteminə qarşı olmasına, dövləti yox etmək üzrə təşkilatlanmasına baxmayaraq fikir dəyişdirmiş və birdən Türkiyə Respublikasının varlığının özləri üçün zəmanət olduğundan bəhs etmişdir. Bu əslində istifadə edilən kommunist taktikalarinin ən çox bilinənləridir. Dövləti yıxmaq üçün əvvəl güclü bir dövlətin himayəsində olma planı həyata keçmişdir. Hədəfdəki ilk mərhələ olan muxtariyyət, Türkiyə Respublikasının varlığının əlbəttə özləri üçün zəmanət olmasını tələb edir. Çünki beləliklə, Türkiyə dövlətinin özlərinə pul, silah, fundamet təmin edəcək əsas mənbə olmasını xəyal edirlər. Türk dövlətinin puluyla irəlidə Türk dövlətinə qarşı istifadə ediləcək bir ordu meydana gətirməyi planlaşdırırlar. Bu səbəbdən, bu mərhələdə dövlətin varlığının əhəmiyyəti PKK və PKK tərəfdarları tərəfindən davamlı olaraq dilə gətirilir. Lakin əslində məqsəd, güclənib dövlət halına gəldikdən sonra Türkiyə Respublikası daxil olmaqla ətrafdakı bütün dövlətləri yox etmək və kommunist dünya dövləti hədəfinə çatana qədər bu şəkildə irəliləməkdir. Bu səbəbdən, bu ifadələr də taktikadan başqa bir şey deyil.
PKK-nın imperializm maskasını taxdıqdan sonra boynuna götürdüyü digər taktikalar isə, qadınları, ailəni və dini istifadə etmələridir. Bu taktikaları müxtəlif başlıqlar altında araşdıraq:
1. İmperializm maskası altında qadınlar
PKK, marksist leninist ideologiyasını açıq-aydın davam etdirdiyi 1990-cı illərə qədər ailəni, dini, tayfaları və qadınları öz ideologiyasının zərərli elementləri olaraq görmüşdür. Təşkilata görə, müstəmləkəçiliyin agent təşkilatı olaraq gördüyü din və ailə ortadan qəti olaraq qaldırılmalıdır. Məhz bu səbəblə də, təşkilatın ən əhəmiyyətli mübarizə sahələrindən biri də ailələr, din xadimləri və tayfalar olmuş, olduqca çox sayda din xadimi öldürülmüş, tayfalara müharibələr elan olunmuşdur.(22) Öcalan, qələmə aldığı ilk yazılarında marksist-leninist xəttin bir nəticəsi olaraq qadını ciddi şəkildə alçaltmış, hətta qadını, ailənin içərisində "kişini alçaldan, gerilədən" bir ünsür olaraq təsvir etmişdir. Hətta təşkilatın içində zərərli bir işçi olacaqları narahatlığı, kişilərin döyüşmə qabiliyyətini azaldacağı və təşkilat içi iqlimi pozacağı iddiasıyla qadınların təşkilat içində iştirak etmələrinə heç bir zaman müsbət baxmamışlar.
Bu nöqtədə Öcalanın qadınlar, xüsusilə kürd qadınları haqqındakı əsil fikirlərinə nəzər salmaq yerində olacaq:
Kürd qadınlarının çoxunun bədənləri ölü, üfunətli, soyuq və çox kobuddur. Fiziki qurluşları bir az elədir, ruhları donuqdur. Fikir səviyyəsi heç yoxdur ... Bir tutuquşu qədər belə sözləri təkrarlaya bilməzlər.(24)
Lakin daha əvvəl də ifadə etdiyimiz kimi 90-cı illər, təşkilat içində ayrılmaların meydana gəldiyi, təşkilatın güçsüzləşdiyi, kiçildiyi və olduqca ciddi itkilər vermiş olduğu bir dövrdür. Taktika dəyişməsini tələb edən bu əhəmiyyətli səbəb, PKK-nın qadınlar mövzusunda da bir irəliləyiş etməsini tələb edirdi. O dövrdə ani bir qərarla təşkilata qadın militanlar alınmağa başlanmışdır. 1996-cı ildə təşkilatın kiçilməyə başladığı və kütləvi dəstəyini itirməyə başladığı bir dövrdə isə PKK, qadınları, intihar hərəkətlərində ilk dəfə bir vasitə olaraq istifadə etmişdir.(25)
Terror təşkilatına qadınların qəbul edilməsində əsas məqsəd, yox olma təhlükəsi içinə girən PKK-da, kişi terrorçuları təşviq məqsədiylə qadınların bir döyüşçü olaraq istifadə edilməsidir. PKK, o tarixdən etibarən ön plana çıxardığı qadın döyüşçülər ilə bir növ rəqabətin yolunu açmış və təşkilat ilə bağlarını itirmək üzrə olan kişilər bu yolla təşviq edilmişlər.
Necə ki, PKK-da qadınların intihar hərəkətlərində istifadə edilmə nisbətinin, dünyadakı digər terror təşkilatları ilə müqayisədə daha çox olduğu görülür. Reallaşan və reallaşmaq üzrəykən tutulan intihar fəallarının 55%-nin qadınlardan meydana gəldiyi müşahidə edilmişdir. Qadınlar, müxtəlif aldatma üsullarıyla bu marksist təşkilatın bir maşası halına gəlmişlər.
Bu tarixdən sonra PKK, qadınları çox müxtəlif şəkillərdə imperializm maskasının olduqca can alan bir hissəsi halına gətirmişdir. Feodal görüşlərün və xurafatçı İslam anlayışının yanlış nəticəsi olaraq xüsusilə qadınların ikinci sinif vətəndaş olaraq görüldüyü Yaxın Şərqdə özünü, qadın haqlarından bəhs edən, qadınları ön plana çıxaran bir qrup olaraq göstərmişdir. Qərb üçün bu həssas bir nöqtədir; PKK isə bundan ustalıqla istifadə etmişdir. PKK, Qərbin gözündə, qadına əhəmiyyət verməyən xurafatçı bir mühit içində qadın azadlığından bəhs edən yeganə birlik olaraq gözə çarpmışdır. Dövrümüzdə PKK hərəkatını tam mənasıyla tanımayan Qərb yazarlarının ən çox aldandıqları maska, düşdükləri oyun budur.
Həqiqətdə qadını "tənəzzülə uğradan bir amil" olaraq görən, qadını döyüşdə bir büdrək, önünə keçilməsi lazım olan "ailə bəlası"nın da əsas amili olaraq xarakterizə edən Öcalan, taktika dəyişməsinin bir gərəyi olaraq 1990-cı illərdən sonra qəfildən qadınlara istiqamətli azadlıq mövzusunu ortaya atmışdır. Qadını "qurtarılması lazım olan bir vətən kimi" göstərmiş və "azadlaşan qadın, azadlaşan Kürdüstan" şüarını inkişaf etdirmişdir. Çünki bu şüarın həm təşkilat içinə alınacaq qadın militanlar, həm də Qərb nəzdində nə qədər göz boyayıcı olduğunu çox yaxşı bilir.
İllinois Universiteti nəşrlərində, PKK-dakı bu dəyişiklik bu şəkildə ifadə edilmişdir:
Qadınlar PKK hərəkatının aktiv üzvləri halına gəlməmişdən əvvəl, yəni 1990-cı illərə qədər, bütün diqqət kişilər üzərinə idi və qadınlar “etibar edilməməli zəif insanlar” olaraq dəyərləndirilirdi. Ancaq bu hərəkat içində qadınların sayı artdıqda, Öcalan və ümumi olaraq PKK, kürd kişisinin ənənəvi, “feudal” iqtidarını tənqid edərək, qadının rolu üzərinə vurğu etməyə başladılar.(27)
Bunu qeyd etmək lazımdır. Qadın azadlığı və üstünlüyünün müdafiəçisi olmaq əlbəttə şərtdir və İslam dininin təməl ünsürlərindən biridir. Yaxın Şərq həqiqi mənada bu mövzuda geri qalmış bir coğrafiyadır və bunun ən əsas səbəbi İslam coğrafiyasının Qurandan uzaqlaşıb xurafatlara yönəlmiş olmasıdır. Xurafatçı məntiq, yalnız qadınlar mövzusunda deyil, keyfiyyət, demokratiya, sülh-müharibə, sənət, elm kimi hər cür mövzuda fövqəladə dərəcədə korlanma və fəlakət gətirmişdir. Burada diqqət yetirilməli olan ən əhəmiyyətli xüsus, həqiqi İslam dininin qadını ucaldan, sənəti, elmi və demokratiyanı ən mükəmməl təsvir edən anlayış olması; fəlakəti gətirənlərin Qurandakı əsil İslam dinindən uzaqlaşıb xurafatçı, saxta bir dinə tabe olmasıdır. (Mövzuyla əlaqədar olaraq baxın. Harun Yəhya, "Xurafatçıların qadın nifrəti", Qaranlıq təhlükə mövhumatçılıq)
Burada bunu ifadə etməkdə də fayda vardır. Türkiyənin cənub-şərq bölgəsində də xüsusilə o dövrlərdə yayılmış olan qız uşaqlarını məktəbə göndərməmə, kiçik yaşda evləndirmə, onları dəyərsiz və əhəmiyyətsiz görmə, hətta adət cinayəti kimi qorxunc tətbiqlərə məruz buraxma səbəbiylə qadınların xor görüldüyü bir sistemin cəmiyyət içində yayılmış olduğu doğrudur. Və PKK-nın bu yayılmış sistemi özü üçün fürsət olaraq istifadə etdiyi, "silahlanarsan azad olarsan" fikrini aşıladığı görülür. Kürd kəndlərindəki gənc qızların bir çoxu, ümumiyyətlə ailə və ya tayfa içindəki təzyiqlərdən qaçmaq üçün bu azadlıq görünüşünə aldandıqlarını açıq şəkildə ifadə etmişlər. Peşman olanların arasında isə geri çəkilənlərin sayı azdır, çünki ümumiyyətlə təşkilat tərəfindən təhdid edilmiş, hətta edam edilmişlər.
Türkiyə, həm İslam, həm də demokratik ölkə olması səbəbiylə, xüsusilə qadınlara verilən dəyər mövzusunda mütləq qabaqcıl olmalı və Yaxın Şərqə mükəmməl bir nümunə olmalıdır. Bu mövzuda PKK kimi qərbə yaranma məqsədi ilə maska taxmış qanlı terror təşkilatlarına meydanı boş buraxmamalı, Quranda qadın və demokratiya mövzusunda ən mükəmməl, ən ədalətli və ən doğru tətbiqin olduğunu bütün dünyaya izah etməlidir. Bu, Türkiyənin qərbinə də, şərqinə də hakim olan bir üsul olaraq tətbiq edilsə, həm Yaxın Şərqin bu bəladan xilas olması üçün bir yol açılacaq, həm də Türkiyə, bunu tətbiq edən bir İslam ölkəsi olaraq Qurandakı gözəl əxlaqı Yaxın Şərqə göstərmiş olacaq.
PKK-lı qadınlar nələr söyləyir?
PKK-nın qadın mövzusundakı tərz və ifadə dəyişikliyinin üzərində durmağımızın təməl səbəbi, terror təşkilatının bu istiqamətdəki ikiüzlülüyüdür. PKK, qadınlara istiqamətli bəhs edilən fikirləri və hərəkətləri sadəcə militan ehtiyacı və qərbə yaranmanın ən asan yolu olduğu üçün seçmişdir. Həqiqətdə təşkilat içindəki qadınların izahları, bu ifadələrin tam tərsini işarə edir.
Yazıçı Necati Alkan, PKK-lı bir çox qadın ilə bu mövzu haqqında reportajlar etmiş və əhəmiyyətli bir xülasə meydana gətirmişdir. Bunlardan bir neçə nümunə belədir:
PKK-lı qadınlardan Zelal kod adlı birinin şərhləri:
Öcalanı yanaşması və tətbiqlərindən görə tənqid etdim. Təşkilat içindəki demokratiyanı tənqid etdim, insanların geriliyinə tənqid etdim ... Məni iki ay həbsə atdılar. Həbsdən çıxdıqdan sonra 500 adamın olduğu bir mühitdə, təhsil mühitində, Öcalan “mənə söz demisən” dedi. “Tanrıyla elə təsadüfi danışılmaz, söz deyilməz. Sən tanrıya söz atarsan vurularsan.” Özünü tanrı yerinə qoyurdu yəni. Təşkilatdan ayrılmaq istədim, lakin ölümlə təhdid etdilər məni. Həyatımda o qədər qorxmamışdım.(28)
PKK-nın dönüş müddətində təşkilatda fəaliyyət göstərən Bese kod adlı birinin şərhi isə belədir:
PKK-ya ilk qoşulduğumda artıq dağdaydım, silahım var, o halda mən azadam deyə düşünürdüm. Amma sonrakı zamanlarda gördüm ki, azadlıq bu deyildi. Çünki özümə aid bir sənədim yox idi, şəxsiyyətim yox idi, düşüncələrimi istədiyim kimi dilə gətirə bilmirdim, tənqid edə bilmirdim Təşkilatdan ayrılmaq istədiyimdə, ayrıla bilmirdim. (Dərin müsahibə, 2008)
Leyla kod adlı biri isə bu şərhləri etmişdir:
PKK-da qadının azadlığı adına, simvolik və saxta səviyyədə edilənlər xaricində bir şey edilmədi. Edilənlərlə də qadın azadlıqlarını bir az daha itirdi. Çünki qadın adına ideologiyasını inkişaf etdirən, təşkilatı quran, bütün qərarları verən və tətbiq edən o insan Öcalandı. Mən şəxsən PKK-ya qoşulmadan əvvəl də azad idim. PKK-da mənim bu günə və sabaha dair fərdi görüşüm yox idi, ola bilməzdi də. (Dərin müsahibə, 2009)
Necati Alkan, mövzuyla əlaqədar olaraq etdiyi müşahidə və reportajları nəticəsində, kitabında bu şərhlərə yer vermişdir:
PKK tərəfindən 1990-cı illərdən sonra müxtəlif vəzifə və rollar yüklənərək qadınlar, təşkilatı ayaqda tutan təməl güc halına gəlmişlər. Fikir söyləyən qadınların hamısı, bu gücün təşkilatdan ayrılması halında “təşkilati quruluşun çökəcəyini” dilə gətirmişlər. Ronahinin, “qadınlar olmazsa, kişiləri təşkilatda saxlaya bilməzsiniz”, Beritanın “kişilər qadına görə dağda dayanırlar", Ejinin “qadınlar olmasa bir nəfər kişi dağda olmazdı”, Revşenin “qadın təşkilatdan ayrılsın, kimsəni dağda tapa bilməzsən”, Pelinin “qadınlar ayrılarsa, kişilər bir saniyə belə dağda qalmazlar” sözləri bu məzmunda diqqətə layiqdir.(31)
Alkanın analizlərinə görə PKK tərəfindən ilk illərdə "azadlaşdırılacaq kölələr" olaraq görülən qadınlar, silahlı fəaliyyətlərində iştirak etməyə başladıqları 1990-cı illərdə "yoldaşlar", intihar hücumlarında istifadə edilməyə başlandıqları 1996-cı ildən sonra isə "ilahələr" olaraq adlandırılmışlar. Ifadə olaraq bu qədər ucaltmalarına baxmayaraq, təşkilat içərisindəki tətbiqlərində qadınların kişilər tərəfindən alçaldıqları, bərabər olaraq görülmədikləri, onlara dəyər verilmədikləri də aydın olur. Təşkilatın ifadələriylə hərəkətləri arasındakı fərqliliklərdən narahatlıq duyan, təşkilatın vədləri ilə tətbiqləri arasındakı ziddiyyətləri görən bir çox qadın bu dövrdə təşkilatdan ayrılmaq istəmiş, kimisi qaçmış, kimisi qaçmaq üzrəykən tutulmuş və xain elan edilərək cəzalandırılmışlar.(32)
Uzun illər PKK-nın içərisində fəaliyyət göstərən Nevalın sözləri olduqca əhəmiyyətlidir:
PKK içində qadın azadlığı adına həyata keçirilən bütün səylər, PKK sisteminin ən əsas qüvvəsi olaraq inkişaf etdirilmişdir. Öcalanın əslində yaratmaq istədiyi sistemin təməl ayaqlarından biri qadın işidir. Diqqət edin, partiya tarixi boyunca Öcalan, xüsusilə 1990-cı illər sonrasında sistemi və öz şəxsiyyətini əhəmiyyətli nisbətdə qadın gücü üzərindən inkişaf etdirdi. Qadını tərəzisinin bir gözü edərkən, bundan qadından çox özü faydalandı. (...) İnqilabçılıq adına, azadlıq adına ölkəsi üçün, bir çox təzyiqlərə məruz qalaraq dağlara çıxan minlərlə kürd qadını, Öcalanın sisteminin mənfəətləri üçün, amma “azadlıq” adına təşkil edildi.
Öcalanın qadın lehinə tərəf olduğundan bəhs edilir. Buna bir açıqlıq gətirmək istəyirəm. Öcalanın bəzən liderlik prestiji gərəyi bəzi jest xaricində, ümumi olaraq qadın lehinə müdafiələrindən bəhs edilməz. Amma bunun arxasına gizlənərək qurulan betər bir sistem və ədalətsizlik var idi. Əslində Öcalanın qurduğu özünün dili ola biləcək, öz iqtidarını qadın üzərindən möhkəmləndirən bir elit qadın qrupu sistemiydi. (33)
Təşkilat içində tənqid edən və ya təşkilatdan ayrılmaq istəyən qadınların cəzalandırılması və edam edilməsi isə "PKK-da qadın" məntiqini yekunlaşdıran bir həqiqətdir. Bu mövzuda veriləcək ən əhəmiyyətli nümunə, partiya daxilində təşkilatlanma mövzularındakı tənqidlərini Öcalana göndərən Semir kod adlı qadın militanın Öcalanın əmri ilə edam edilməsdir. Necati Alkana görə, Öcalan, Semirin öldürülməsiylə, nüfuzuna qarşı ilk üsyanı aradan qaldırmış və daha sonra inkişaf edə biləcək müxalif hərəkətlərə Semirin şəxsində dərs vermişdir. Semir tək nümunə olmamışdır, bəhs etdiyimiz anlaşılmazlıqda Semiri müdafiə edən Saim Aşkın da öldürülmüşdür. Hal-hazırda hələ də bu tətbiq davam edir və Öcalanın tətbiqlərini tənqid edənlər "Semir şəxsiyyəti" olaraq qiymətləndirilərək cəzalara və edamlara məruz qalırlar.(34) PKK təşkilatının qorxunc edam həqiqəti, sonrakı səhifələrdə ətraflı olaraq izah ediləcək.
Qadınlar mövzusunda bütün göz boyamaların əksinə PKK-lı qadınların "sadəcə istifadə edilmək" üzrə yer aldıqlarını fərq etmiş olmaları şübhəsiz sürpriz deyil. Qadınlar, kommunist nizam içində daim "dəyərsiz varlıqlar" olaraq görülmüşdür. Üstəlik kommunizm, keçmişdə yaşandığına inanılan, lakin tamamilə hiyləgərlik olan saxta bir kommunal sistemin həsrəti içində olduğundan, belə bir sistem içində "qadının dəyəri" deyə bir mövzunun bəhsi belə olmaz. Həsrət duyulan kommunist sistemində bütün mallar, əşyalar, qidalar və uşaq mövzusunda olduğu kimi qadın da ortaq bir mal olaraq qiymətləndirilər. Kommunist ideologiya xüsusilə indiki vaxtda etiraz edilən bir anlayış olduğundan, qadınların ortaq istifadəsini açıq şəkildə dilə gətirməzlər. Lakin onsuz da ailə qurumlarının ortadan qalxması qaçınılmaz olaraq bu nəticəni də özü ilə gətirir ki, hədəf də budur. Evliliyin, ailənin, nikahın mənasının olmadığı bir cəmiyyət anlayışı, onsuz da qadının da, uşaqların da, malın da ortaq olması nəticəsini özü ilə gətirər. Hər şeyin ortaq paylaşma sahəsində istismar edilməli olan bir mal olaraq görüldüyü mühitdə qadının bir "dəyəri" olmayacağı da açıqdır.
2. İmperializm maskası altında din (Allahı, Quranı və dini tənzih edərik)
PKK-nın imperializm maskası altında yer alan ünsürlərin bəlkə də ən əhəmiyyətlisi dindir. 90-cı illərə qədər hər cür dini rədd etmiş olan leninist PKK, kommunist şəxsiyyətini gizləməyin ən diqqətə çarpan metodlarından biri olaraq dini istifadə etmə yolunu seçmişdir. Qərb dövlətlərinə yaranmanın ən kilid nöqtəsi, kommunizmin şiddətlə cəbhə aldığı din mövzusunda fərqli bir taktika izləyə bilməkdir. Dindarlıq maskası, elə buna görə də 90-cı illərdən sonra PKK tərəfindən olduqca təsirli bir şəkildə istifadə edilməyə başlanmışdır.
Bu dəyişmənin təfərrüatlarına keçmədən əvvəl, din mövzusunda PKK-nın təməl dünyagörüşünü anlamaq lazımdır.
Dəfələrlə xatırlatdığımız kimi PKK, kommunist bir təşkilatdır. Kommunizm isə, ateizm ideologiyasıyla birlikdə ortaya çıxmış, bütün kommunist liderlər əslində ateist təbliğatı etmişlər. Onsuz da qurulacağı ehtimal olunan kommunist dövlət mütləq din, əxlaq və ailə anlayışlarını tərk etmiş olmalıdır. Necə ki, "Lenin 1900-cü ildə nə idisə mən də XXl əsr sosializmini təmsil edirəm" deyən Öcalan da, 90-cı illərin əvvəlində, yəni imperialist maskanı taxmadan əvvəl din mövzusundakı düşüncələrini açıq şəkildə ifadə etmişdir. Abdullah Öcalanın din ilə əlaqədar azğın ifadələrinin bəziləri bu şəkildədir (Allahı, Quranı və dini tənzih edirik):
Lisey dövrlərində böyük fəlsəfi böhran yaşadım. Tanrı ilə mübarizə apardım, bu mübarizədən müvəffəqiyyət ilə çıxdıqdan sonra yarı tanrı oldum.(35)
Tək tanrılı din ideologiyaları, başdan sona siyasət ideologiyalarıdır. Dini ifadə edən, Allah, peyğəmbər və mələk kimi anlayışlar dövrün siyasi ədəbiyyatıdır.(36)
Allah bir növ orta əsrlərin feodal manifestosudur, təməl qanunu və bildirişidir.(37)
Namazın özü də ümumi mənada bir teatrdır.(38)
Qurani-Kərimlə əlaqədar "İdeoloji şəxsiyyət səviyyəsində həyata keçirilən, şumer mifologiyasının üçüncü böyük versiyası, çevrilmə keçirmiş formasıdır".
Bizim din ilə əlaqəmiz yoxdur. Xalqımız Tanrıdan, ideologiyadan ayrılmalıdır. Mən çox əlləşdim, nəhayət Tanrıdan ayrıldım. Tanrını aşdım. Beləcə, Abdullah Öcalan ola bildim. İslam qadınımıza bir şey verməmişdir. Bunun yerinə sosialist əxlaqı qoyacağıq.
Tarix içindəki inkişafına baxdığımızda, Allahı tapmaqla birliyə və gücə çatmaq istənildiyi çox açıq görülür. Elə sevgili qulun cənnətə getməsi kimi anlayışlar, işin fantaziya hissəsidir, ədəbi hissəsidir.
Leninizm, başlanğıcdan etibarən Öcalanın və PKK-nın ideologiyası olmuşdur. Lenin isə, tətbiq etdiyi marksist ideologiya içində dinə baxışını bu şəkildə ifadə etmişdir:
Marksizm materializmdir ... Bu heç şübhə yaratmaz ... Dinlə mübarizə aparmalıyıq. Bu, hər cür materializmin və təbii olaraq marksizmin ABC-sidir. Ancaq marksizm, ABC-də donmuş qalmış materializm deyil. Marksizm daha irəli gedərək belə deyər: Dinlə necə savaşacağımızı bilməliyik, bunu edə bilmək üçün də inancın və dinin mənşəyini kütlələrə materialist bir şəkildə açıqlamalıyıq. Dinlə savaş, mücərrəd ideoloji öyüdlərə sadələşdirilməməlidir.(39)
Marks, dini özünə görə, "suveren sinif, ya da müstəmləkəçi sinif əlində, xalqı keyitmək üçün istifadə edilən bir vasitə" olaraq xarakterizə etmişdir. Öcalanın da izlədiyi ideologiya əsasında dinə baxışı eyni istiqamətdə olmuş və dini, müstəmləkəçi olaraq qəbul etdiyi burjua və dövlətin əlində bir vasitə kimi görmüşdür. Necə ki, təşkilatın quruluş manifestosunda "İslamiyyətin müstəmləkəçiliyin bir agent qurumu olduğu, kürdlərin içinə yerləşmiş və onlara gizlidən gizliyə təsir edən bir Troya atı görünüşündə olduğu" ifadələri yer alır. Troya atı bənzətməsi, "Kürdüstan İnqilabının Yolu-Manifesto" adlı kitabının 1994-cü ilin nəşrinin 32-ci səhifəsində Öcalanın şəxsən öz dilindən bu şəkildə ifadə edilmişdir:
Kürdlər, mənəvi sahədə də xarici işğala məruz qaldı. Müsəlmanlıq, Kürdün beynində və ürəyində milli inkarı hazırlayan və qalanı içdən fəth edən rolu oynayan “Troya atı” kimidir.
Leninist dünya görüşünün nəticəsi olaraq PKK, proletariatın hakimiyyətində bir sistem meydana gətirməyi əsas almış, proletariat hakimiyyətin də əvvəlcə dinsizliyin yayılmasıyla mümkün olacağına inanmışdır. Necə ki, Öcalanın bu mövzuda, "Kürdüstan İnqilabı, Oktyabr inqilabı ilə başlayan və milli qurtuluş hərəkətiylə getdikcə güclənən Dünya proletariat inqilabının bir hissəsidir."(41) ifadələrini nəzərə almaq lazımdır. PKK üçün proletariatın hakim edilməsinin ən böyük yolu şübhəsiz silahlı mübarizədir. Amma PKK içində bu zehniyyətin hakim ola bilməsi üçün ilk şərt daim dindən uzaqlaşdırıcı bir təhsil olaraq görülmüşdür. Öcalanın bu sözləri bunu açıqlayır:
Dialektik tarixi-materializm meydana gəlmədən əvvəl nə proletariatın güclü bir hərəkəti reallaşdırıla bilinmişdir və nə də qabaqcıl təşkilatı yaradılmışdır. Bu mənada da proletariatın ən böyük ustadlarının işə fəlsəfədən başlamaları, dini tənqid edərək proletariatın sağlam dünya görüşünü ortaya çıxarmaları bir təsadüf deyil ...(42)
Bütün bu açıqlamalardan da aydın ola biləcəyi kimi, Lenin də, onun izlərini təqib edən Öcalan da, dinin gözəlliyini və isti ruhunu, Allahın insanlara öyüd verdiyi gözəl əxlaqı qavraya bilməmişlər və bu səbəblə, daim həll yolunun dinə savaş açmaq olduğunu düşünmüşlər. Məhz bu səbəblə, PKK-nın əsas metodu daima saxta fəlsəfi təhsil vermək olmuşdur. Bu fəlsəfi təhsil, təməlində, dialektik materializmi əsas alır və bununla yanaşı dinə qarşı ifadə ehtiva edir. Bu təhsil şəkli PKK içində hələ də davam edir.
Halbuki Cənub-Şərq üçün bu səy boşunadır. Cənub-Şərq bölgədə xalqımız İslamın isti, mehriban ruhunu tam olaraq qavramış olan; İslamın sülh, şəfqət və fədakarlıq ruhunu mükəmməl tətbiq edən mənəviyyatı güclü bir xalqdır. Cənub-Şərq bölgəmizdəki xalqımızın İslamın xaricində bir həyat şəklini mənimsəməsi, marksizmin soyuq, ürküdücü, sevgisiz ruhunu bir həyat şəkli olaraq sahiblənməsi mümkün deyil. Necə ki, PKK da, qan itirməyə başladığı 1990-cı illərin başlanğıcında iki əhəmiyyətli həqiqəti qəbul etmək məcburiyyətində qalmışdır: 1) kürdlər dindardır, bu səbəbdən dindən kənar bir ideologiyaya məcburiyyət və ya təzyiq xaricində bu işə başlamaz və dəstək verməzlər. 2) Radikalizmlə üzləşən Yaxın Şərqdə qərbin dəstəyini qazanmanın yolu mülayim İslam ifadələrindən keçir.
Birinci maddə ilə əlaqədar olaraq siyasətçi, jurnalist və yazar Mehmet Metinerin şərhləri belədir:
İddiam odur ki, PKK o dövrdə (quruluş illəri) sosialist-ateist bir ideologiya üzrə getməmiş, kürdlərin dini inancları və dəyərləri ilə birbaşa hesablaşan bir siyasət izləməmiş olsaydı, heç şübhəsiz ki, çox daha geniş bir kütləylə görüşmə imkanına sahib olardı ... Çünki kürdlər tarixləri boyunca nə dinlərindən, nə də milliyyətlərindən imtina etmişlər(43).
Kürdlərin dinlərindən imtina etməyəcəyi həqiqəti, dəstəkçi tapa bilməyən PKK-nı din maskası taxmağa məcbur etmişdir.
İkinci maddə isə, həqiqətən qərbdə PKK-nın gözlədiyi təsiri oyandırmışdır, ya da qərb, öz mənfəətləri üçün buna çox inanmaq istəmişdir. Qərb təfsirçilərinin bəziləri, Yaxın Şərqin radikalizm səbəbiylə qan gölü halına gəlməsini səbəb göstərir və din mövzusunda mülayim sözlərlə ortaya çıxan PKK kimi bir müttəfiqi -kommunist olduğu həqiqətini bilməyərək və ya tamamilə göz ardı edərək- öz normalarına olduqca uyğun hesab edirlər. Necə ki, fransız yazıçısı Bernard-Henri Levy, PKK ilə əlaqədar şərhlərində bunu bu sözlərlə açıq şəkildə izah etmişdir:
Bəhs edilən bölgələrdə gender bərabərliyi, dünyəviliyə və azlıqlara hörmət və İslamın müasir, mülayim və ekumenizm anlayışını görmək mümkün; ki bunlar, bölgədə olduqca nadir görülən xüsusiyyətlərdir.(44)
Diqqət yetirilsə sayılan üç ünsür, yəni qadın hüquqları, demokratiya və mülayim din anlayışı, qərbin daim Yaxın Şərqdə həsrət duyduğu ünsürlərdir. Məhz bu kilid və göz boyayıcı ünsürlər, PKK tərəfindən taktika dəyişməsinin bir parçası olaraq diqqətlə seçilib istifadə edilmiş; qərb isə, strateji əhəmiyyətə sahib bir coğrafiyada, bu xüsusiyyətlərə sahib yaxşı istifadə ediləcək bir müttəfiqi var olduğu zənninə qapılmışdır. Halbuki PKK, qərbi sadəcə aldadır.
Kürd milliyyətçiliyi görünüşünə uyğun dindarlıq örtüyü
PKK, 90-cı illərin sonrasında görünüş dəyişdirərək, "etnik hərəkətlər", "yerli ünsürlər" və "çoxluğun altında əzilmiş şəxsiyyət böhranı" fürsətlərini davamlı gündəmə gətirmişdir. Bunun səbəbi, bu başlıqlarının AB və ABŞ-ın insan hüquqları gündəliyində yerinin mütləq olmasıdır. PKK, kürd kartını elə buna görə oynayır. Kürd kartını gərəyi kimi oynaya bilmək üçün isə kürdlərlə qaynaşan İslamı, öz ağıllarına görə istifadə mərhələsinə keçirmişlər. Halbuki həqiqətdə PKK, kürd milliyətçiliyi ilə heç bir əlaqəsi olmayan kommunist bir hərəkatdır. Necə ki, təşkilatın keçmişdən bu günə hədəfində daim kürdlər olmuş və təşkilat, əslində kürdlərə qırğın tətbiq etmişdir. Kitab daxilində zaman-zaman xatırlatdığımız kimi PKK ilə kürdlər arasındakı fərqi çox yaxşı anlamaq lazımdır.
Yazar Burhan Semiz, PKK-da xalqa nail olmaq adına edilən bu örtük dəyişikliyini bu sözlərlə açıqlayır:
PKK-nın şəraitə görə birbaşa və ya dolayı şəkildə başqalaşdırdığı və düşmən olaraq gördüyü üst təşkilatların başındakı din - xüsusən İslamiyyət – qavrayışı gəlir. Dini və İslamiyyəti müstəmləkəçiliyin agent təşkilatı olaraq xarakterizə edən PKK, cəmiyyətin bu dəyərinə istiqamətli olaraq quruluşdan əvvəlki və sonrakı müddətində əks mövqe sərgiləmişdir ...(45) PKK, bölgə xalqı ilə yaşadığı dəyər qarşıdurmasını aşa bilmək məqsədiylə 1990-cı illərin əvvəllərindən etibarən ictimai dəyərləri göz qarşısında saxlamanın əhəmiyyətini qavramağa başlamış, ən əsas İslamiyyət -Dini dəyərlər- olmaq üzrə ailə, qadın və mədəni dəyərlərə istiqamətli olaraq ifadə dəyişikliyi aparmışdır.(46) PKK-nın təşkilati çərçivədə istənilən səviyyədə ictimai yüksəlişə çata bilməməsi və kürdlərin təşkilata qarşı çıxaraq -Hizbullah, Elm, Mənzil kimi fərqli formalaşmalara meyil göstərməsi, 1990-cı illərdə Öcalanın İslamiyyət və din mövzusundakı klassik ifadələrini yenidən nəzərdən keçirməsinə və bu sahəyə əhəmiyyət verilməsinə səbəb olmuşdur.(47)
Öcalan, bu örtük içində radikal dindar hərəkatları belə bir müttəfiq olaraq görə biləcəyini açıq şəkildə ifadə etmişdir.
Xüsusilə dini hərəkatlarla həqiqətən nizama qarşı olanlarla dostluq uyğundur. İrana əsaslanan dini ideoloji hərəkatla dostluq münasibəti qurula bilər. Bunlar, radikal bir xətdə hərəkət edib, qərb tərəfdarları rejimini devirmək məqdəsi güddüyündən, düşmən olaraq görülə bilməz. Xüsusilə öz din siyasətimizi həyata keçirərkən, bunlarla yarış və həmrəylik içində olmalıyıq.(48)
Bu ifadə dəyişikliyini Öcalan, materialist ünsürlərdən bir anda tamamilə uzaqlaşmadan, bir sınaq mərhələsi daxilində reallaşdırmağa çalışmışdır. Bu vəziyyəti "Din probleminə inqilabçı yanaşma" adı altında yeni bir strategiyayla həyata keçirmək istəmişdir. Bu başlıq altında dinə baxışını fərqli şəkillərdə ifadə etməyə çalışan Öcalan, İslam haqqında daha mülayim ifadələr istifadə etmişdir. Dini tamamilə dövrədən kənar buraxan keçmişdəki ifadələrinin yerinə -dialektik və materialist fikirlərini qorumaqla yanaşı-, dinin öz ağlına görə ictimai funksiyasını ön plana çıxarmağa çalışmışdır.
Bu taktika dəyişməsi keçən illərdə PKK-nın ümumi izahlarına daha geniş şəkildə daxil edilmişdir. Dini ifadələriylə tanınan müxtəlif siyasətçilər və aktyorlar dövrəyə soxulmuş, PKK ilə "mülayim İslam" anlayışı –qərbə təsir edəcək şəkildə birlikdə xatırlanmağa başlamışdır. Qərb, bu aldadıcı görünüş nəticəsində, Yaxın Şərqdə sayları getdikcə artan radikallara qarşı təsirli olacaq bir birliyə qovuşduğunu hesab etmişdir. Halbuki, həqiqət bu şəkildə deyil. PKK-nın İslamiyyətə yaxınlaşma görünüşünün yalnız bir taktika olduğunu, bir müddət təşkilat üzvü olan Demirkıran bu ifadələrlə izah edir:
Mən təşkilata qatıldığımın ertəsi günü təşkilatın inancının olmadığını anladım. Çünki burada marksist-leninist bir təşkilat var idi. İlk zamanlarda bu məni çox kədərləndirirdi. Məni uzun müddət böhrana salmışdı. Lakin yenə də inancsız olmamı təmin etməyə çalışırdılar. Burada hər kəs inkar edərkən mənim inkar etməməyim mümkün ola bilməzdi. Hər nə qədər içimdən inkar etməsəm də bunu xaricə əks etdirməməyə imkan yox idi. Qəti olaraq hamımız inancsızdıq.(49)
Əvvəl imamlıq edən, ancaq daha sonra müxtəlif səbəblərlə təşkilata qatılan 55-60 yaşlarındakı Hüseyn adlı təşkilat üzvü ilə əlaqədar şərhlər də diqqətə dəyərdir:
Hüseyn əmi düşərgəyə ilk gəldiyində namaz da qılırdı. Baxdı heç kim namaz qılmır, üstəlik hər kəs dinə qarşı, yavaş-yavaş namaz qılmağı buraxdı. Bunun izahını özünə edirdi. “İndi müharibədəyik, namazı sonra qılarıq” deyirdi. Bir imam, marksist nəzəriyyə üzərinə qurulmuş PKK-da dindən belə uzaqlaşırdı. Bizim kimilər isə, çoxdan Allahı unutmuşdular.(50)
Kürd qardaşlarımızı və qərbi aldatmaq adına din maskası taxan PKK, əslində hələ də, dövlətin və ailənin yox edildiyi dinsiz bir kommunist sistemini xəyal edir. Necə ki, sonrakı hissələrdə əhatəli olaraq izah etdiyimiz kimi, PKK-nın şəhər quruluşu adı altında qurduğu KCK dövlət sistemi, tam olaraq bu kommunist sistemini təsvir edir, bu ifadə açıq şəkildə dilə gətirilir. Məhz bu səbəblə, PKK-nın dini ifadələrinin qərbi, hətta ölkəmizdə belə bəzi seqmentləri bu qədər aldada bilməsi təəccüblüdür. Bəhsi keçən kəslər, hər cür dini yox etmək istəyən bir birliyi "mülayim dindar" olaraq tanıdır və din ilə yoğurulmuş Yaxın Şərq üçün sanki bir model kimi göstərməyə çalışırlar.
Türk təhsil tədris sistemi şüursuzca PKK-nın ideologiyasına dəstək verir
Burada diqqət çəkilməli olan və dövlətimiz və millətimiz baxımından ən təhlükəli olan həqiqət, türk təhsil tədris sisteminin şüursuzca PKK-nın ideologiyasına dəstək verməsidir. Daha əvvəl dəfələrlə ifadə etdiyimiz kimi PKK-nın təməl ideologiyası olan kommunizm, darvinizm qaynaqlıdır. Darvinizm, yəni təkamül nəzəriyyəsi isə, hiyləgər bir diktatorluq tərəfindən bütün dünyaya zorla qəbul etdirilmiş, ölkələrin təhsil tədris proqramlarına zorla daxil edilmiş, insanlıq tarixinin ən böyük yalanıdır. Bu yalan, xüsusilə XXl əsr elmi ilə qəti olaraq təsirsiz edilmiş, milyonlarla il heç bir dəyişiklik göstərməmiş canlıların 500 milyondan çox fosil (daşlaşmış qalıntı) nümunəsi torpaq altından çıxarılmış və bir zülalın təsadüfən əmələ gəlməyəcəyinə dair molekulyar və bioloji dəlillər ortaya qoyulmuşdur. Bu səbəbdən, təkamül nəzəriyyəsi elmi mənada etibarsızdır. Buna baxmayaraq darvinist diktatorluğun təzyiqi və daşındırma siyasəti səbəbiylə dövlət sistemləri bu yalana sahib çıxır, həm məktəblərdə, həm universitetlərdə təkamülü təməl bir mövzu olaraq zəruri hala gətirir, ana axın media, öz nəşr orqanlarını buna uyğun şəkildə təşkil edir.
Türkiyə də bu ölkələrdən biridir. Türk xalqının 99% -i dindar olmasına baxmayaraq türk təhsil tədris proqramında, təkamül, bütün digər ölkələrdə olduğu kimi baş rollardadır. Uşaqlarımız, hələ kiçik yaşlardan etibarən təkamülü bir həqiqətmiş kimi öyrənir, kainatın, güclünün zəifi əzməsi lazım olan bir mübarizə sahəsi olduğuna inanır və beyinlərində hər şeyin təsadüfən var olduğu məlumatını alaraq Allah inancından uzaqlaşırlar. Məktəblərdə din dərslərində uşaqlara ənənəvi bir yanaşmayla, din məlumatı öyrədilir, lakin uşaq, aldığı digər bütün dərslərdə Allahın var olmadığına dair saxta bir təlqin alır. (Allahı tənzih edirik). Bu səbəbdən bir uşaq, əldə etdiyi bu saxta fundamentin təsiriylə gələcək müddətdə kommunizm və faşizm kimi darvinizm qaynaqlı ideologiyaların asanca təsiri altında qalır, təsir altında qalmasa da bu azğın ideologiyalara qarşı savaşacaq ideoloji fundament və gücə sahib ola bilmir. Məhz bu səbəblədir ki, PKK, illərdir öz ətrafına darvinist, kommunist bir təhsil verərkən, bununla mübarizə aparmalı olan Türk gəncləri də təəccüblü şəkildə dövlət məktəblərində bənzər bir təhsil alırlar. Bunun faciəvi bir nəticəsi olaraq PKK ilə heç bir elmi mübarizə aparılmır. Mübarizə yalnız hərbi sahə ilə məhdud qalır, o da PKK-nın alçaq şəkildə reallaşdırdığı qerilla terroru səbəbiylə itkilər gətirir.
Halbuki illərdir dəfələrlə açıqladığımız kimi, PKK-nın öhdəsindən gəlməyin tək yolu elmi mübarizədir. Bu edilmədiyi müddətcə, PKK-nı tamamilə ortadan qaldırmaq qəti olaraq mümkün deyil. Aparılan müzakirələrin, atəşkəsin də nəticə gətirməyəcəyi açıqdır. Həmçinin qatil dayanır, yalnız əlindəki silahı müvəqqəti olaraq alınır.
PKK-nın darvinist fundamentini daha açıq nümunələrlə görmək lazım olsa, Öcalanın özü qatı təkamülçüdür və PKK-nın ideoloji təməli də bunun üzərinə qurulmuşdur (Mövzuyla əlaqədar ətraflı məlumat üçün baxın. Harun Yəhya, Kommunist Kürdüstan Təhlükəsi, "PKK Darvinistdir" s.111 ). Necə ki, Öcalan, öz ağlına görə dinin tərifini edərkən "İnsanlaşmağın başladığı dövr" olaraq qəbul etdiyi xəyali bir dövrü çıxış nöqtəsi olaraq almışdır. Bu, Öcalanın zehnindəki, primatlardan insana çevrilmə saxtakarlığının bir təzahürüdür. Öcalanın istifadə etdiyi ifadələr belədir:
İnsan növünün ortaya çıxmağa başladığı şərtlərdə, növ olaraq İnsanlaşmanın başladığı dövrdə, ona bu xüsusiyyətlərini verən qabiliyyətləri formalaşmağa başladığında, bir din dəyərinə, bir din düşüncəsinə, bir dini dünyagörüşünə çatmaq məcburiyyətində idi. Bunu iki səbəblə etmək məcburiyyətində idi, bir tərəfdə fövqəladə gördüyü təbiət gücləri, o biri tərəfdə isə öz qabiliyyətləri.(51)
Diqqət yetirilsə Öcalan, öz ağlına görə insanlaşma dövrü təsbit edir və fövqəltəbii güclərin və qorxuların təsiriylə insan tərəfindən din fikrinin yarandığını iddia edir. Bu qəribə izaha, digər şərhlərində də rast gəlmək mümkündür:
... İnsanı nəzərdən keçirək və dini anlamağa çalışarkən təbiət qarşısındakı zəifliyi göz önünə gətirək. O, bu zəifliyini çılpaqlığını nə ilə aradan qaldıracaq? Bu mövzuda yanılmadığımıza inanıram: İnsanlar özlərini hökm edənlər vəziyyətinə gətirmək üçün, acizliklərindən xilas olmaq üçün, təbiətə simpatik görünmək və təbiəti anlayışlı etmək üçün və əlbəttə ki, hamısının da kənarında özlərini suveren qılmaq üçün din və tanrı düşüncəsinə müraciət edirlər. Əslində insanın özünün “hakim” olmaqda gözü vardır. Məhz bunun ön mərhələsi də, özünə tanrılar yaratmaqdır ... Daha da konkretləşdirsək; din, insan növünün təbiətlə qarşılaşmasında ilk girdiyi düşüncə və ruhi inkişaf formasıdır.(52)
Əslində bu, o vaxta qədər dini tamamilə rədd edən Öcalanın yeni taktikasıdır. Hələ də dinsiz şəxsiyyətiylə danışır, hələ də PKK-nın dinsizlik strategiyasını müdafiə edir, lakin dinin "ilk insanın" bir ehtiyacı olduğunu iddia edərək dini öz ağlına görə "qəbul edilmiş bir təşkilat" olaraq göstərməyə çalışır. Beləliklə əslində, "... inancın və dinin mənşəyini kütlələrə materialist bir şəkildə açıqlamalıyıq" deyən Leninin dinlə savaşmaq üçün göstərdiyi metoddan istifadə edir. Dini öz ağlına görə sosioloji olaraq açıqlayan, lakin tamamilə rədd etməyən görünüşü ilə ortaya çıxır və dindar kürd xalqı üzərində təsir oyandırmağa çalışır. Öcalanın mövzuyla əlaqədar digər sözü belədir:
Din bütün zəiflikləri örtmədə, qorxularını, narahatlıqlarını, ağrılarını aradan qaldırmada insan oğlu üçün bir dərmandır. Həm də zəruridir. İlk insan nə üçün elmi həqiqətlərə çatmadı, niyə səhv düşüncələrə, vəsvəsələrə qapıldı deyilə bilməz. Çünki o günün şərtlərində bundan fərqli davrana bilməzdi. O halda, ilk insanın həqiqətini daha yaxşı anlamaq vacibdir.(53)
Açıq şəkildə görüldüyü kimi Öcalan, təbiətin və tarixin bir dialektik içində inkişaf etməsinə dair saxta təkamülçü anlayışı dinə də təlqin etməyə çalışır və dinin bir dialektik içində var olduğunu iddia edir. Buna görə dini, qorxulardan qaynaqlanan bir ehtiyac olaraq açıqlayır və zaman ərzində təkamül keçirdiyi yanılmasını ortaya atır. Öcalan özünə görə, "primitiv kommunal cəmiyyətdə Tanrı və təbiət mehvərində bir din qavrayışının hakim olduğu, bununla yanaşı feodal cəmiyyətə keçidlə birlikdə dinin təkamül keçirməyə başladığı və tək Tanrılı dinlərin ictimai zəminini hazırladığı"(54) kimi ürküdücü bir məntiqi müdafiə edir. Bu ifadələrin cəmiyyətin bir seqmentində təsir oyandırması o qədər də təəccüblü deyil. Çünki Türkiyə məktəblərində tədris sistemində din, sosiologiya dərsində tam olaraq bu şəkildə təyin olunur:
Ümumi olaraq din, insanların anlaya bilmədikləri, qarşısında gücsüz qaldıqları təbiət və cəmiyyət hadisələrini, qurduqları fövqəltəbii, sirli xüsusiyyətli güclərlə şərhlərə yönəlmədir.(55)
Uca Rəbbimizin bir haqq və yol göstərici olaraq Öz Qatından göndərdiyi dinin, öz məktəblərimizdə, insanların "təbiət və ictimai hadisələrin qorxusundan qaçmaq üçün sığındıqları və “özlərinin çıxardıqları” bir anlayış" olaraq açıqlanması dəhşət verici bir vəziyyətdir. Bu vəziyyət, yalnız PKK-nın zehniyyətinə xidmət etməklə kifayətlənmir, daxilində dinsiz cəmiyyətlərin də yetişməsinə zəmin hazırlayır. Allah qorxusu olmayan və bunun yerinə təbiətdə güclünün zəifi əzdiyi bir mübarizənin şərt olduğuna inanan cəmiyyətlər içində isə sevgisizlik, şiddət və nifrətin sərbəst olacağı açıqdır. Necə ki, indiki vaxtda, cəmiyyət içində vəhşi qırğınların, qadın cinayətlərinin, döyüş və psixopatlıqların get-gedə artması heç də təəccüblü deyil. Məktəblərdə şagirdlər təkamül əsaslı dərslər səbəbiylə birbaşa "Allah yoxdur" təlqini alır (Allahı tənzih edirik) və şiddəti təbiətin bir qanunu olaraq qəbul edirlər. Allah qorxusu olmadığı müddətcə, şiddətə meyilli insanları nə qanunlar, nə də daşındırıcı tədbirlər dayandıra biləcəkdir.
Yenə Türk məktəblərinin tədris sistemində olan fəlsəfə dərsi məktəb kitablarında keçən ifadələr bu şəkildədir:
... Insan, azad və güclüdür. Onun Allah tərəfindən əvvəlcədən təyin olunan bir kökü yoxdur ... Yaradılan varlıq, heç bir şeydən gəlməz. Çünki özü xaricində heç bir şey yoxdur. Əgər Tanrı var olsaydı yaradılış və azadlıq olmayacaqdı. O halda ...
... Allah, dünyadakı pisliklərin qarşısını almaq istəyir və gücü çatmırsa gücsüzdür. Tanrının pisliklərin qarşısını almağa gücü çatır və qarşısını almaq istəmirsə pis niyyətlidir ... (56) (Allahı tənzih edirik)
Bu dəhşətli ifadələr birbaşa Allahın varlığını inkar üzərinə şüuraltı təlqini məqsədiylə istifadə edilir. Bu şərhləri oxuyan bir uşaq, akademik bir əsərdən gələn məlumatın doğru olduğuna inanacaq və birbaşa dinsiz yetişəcək. Halbuki həqiqətdə, əzəli və əbədi olan Allahdır və kainatda yaradılış Allahın izni ilə reallaşmışdır; bütün kainatın və içindəkilərin mütləq əvvəli və sonu vardır. Kainatın, insanın və bütün canlıların yaradılmış olduqları genetika, astronomiya, fizika, kvant fizikası, biologiya, paleontologiya kimi elmin çoxsaylı sahələri tərəfindən isbat edilmişdir. Allahın varlığı azadlığın, ədalətin, xoşbəxtliyin və hüzurun zəmanətidir. Həqiqi pislik və bədbəxtlik isə, təkamülçülərin və materialistlərin iddia etdiyi kimi təsadüflər nəticəsində yaranan və davamlı ziddiyyət içində irəliləyən xəyali dünyanın xüsusiyyətidir.
Həmçinin tarixin və təbiətin dialektik əlaqədar keçmişdən bu yana davam edən şərhlər, təkamül saxtakarlığını dünyaya yaymaq üçün uydurulmuş saxta fəlsəfədir. Nə tarixdə, nə də təbiətdə heç bir şey ibtidaidən aliyə bir dəyişiklik göstərməmiş, tarixdə heç bir zaman "daş dövrü" var olmamış, canlılar bir bakteriyadan törəməmişdirlər. Keçmiş cəmiyyətlərin bəziləri, bəzi zaman günümüzdəkindən belə, daha inkişaf etmiş nümunələr təqdim edən fövqəladə mədəniyyətlərdir. (Ətraflı məlumat üçün baxın. Harun Yəhya, Təkamül yalanı və Harun Yəhya, tarixi bir yalan: Daş dövrü) səbəbdən Öcalanın və digər bütün darvinistlərin dinə təlqin etməyə çalışdıqları dialektika, yalnız bir yalandır. Lakin bu yalan, orta məktəb kitablarında şüursuz şəkildə tədris olunur.
Görüldüyü kimi, terroristlər dağda, şagirdlərimiz isə məktəblərdə aldadılır. Bu yalan sona çatmadan, Türkiyə sərhədləri içində PKK-ya və onun ideologiyasına istiqamətli həqiqi bir elmi mübarizənin reallaşa bilməsi çətindir. Dəfələrlə ifadə etdiyimiz kimi PKK-nın əsil problemi və əsil hədəf alınmalı olan bəla qaynağı ideologiyasıdır. İdeoloji mübarizə üçün fundamentin olmaması, gənclərin bu fundamentdən tamamilə məhrum halda, böyük bir yalanın əsiri olmuş şəkildə yetişmələri, Türkiyəni böyük fəlakətlərə sürükləyə bilər.
3. İmperializm maskası altında demokratiya və dövlət
15 Avqust 1984-cü ildə Eruh və Şemdinliyə etdiyi hücumlardan sonra "Müstəqil Birləşmiş Sosialist Kürdüstan" hədəfini elan edən PKK, Maoist bir xalq savaşı ilə Türk ordusunu Cənub-Şərqdən çıxarmaq məqsədini rəsmi olaraq elan etmişdir. 1990-cı illərin ilk dövrlərinə qədər bu hədəf izlənməyə davam etmiş və Öcalan 50 min nəfərlik bir orduya sahib olacaqlarını açıqlamışdır.(57)
PKK-nın təşkilat manifestosunda ən böyük hədəflərdən biri sinifsiz bir cəmiyyət yaratmaq olaraq keçir və kommunist Kürdüstan yaratmaq üçün döyüş çağırışı edilir. Daha əvvəl də ifadə etdiyimiz kimi, PKK proqramının “Kürdüstan inqilabının vəzifələri” başlıqlı hissəsində, müstəmləkəçi dövlət olaraq xarakterizə edilən Türkiyə Respublikasının təqdim edəcəyi hər cür həll axtarışlarını (regional muxtariyyət kimi) rədd etməyi ifadə edən bir maddədən bəhs edilir. Bu rədd etmədəki məqsəd, müstəmləkə dövləti olaraq qəbul edilmiş olan Türkiyənin mütləq parçalanmalı olduğu düşüncəsidir.(58)
Bu səbəbdən PKK, quruluş məqsədi gərəyi də heç bir zaman demokratik bir həll axtarışında olmamışdır.
Kommunist ideologiya demokratik bir zəmin altında razılıq metodu ilə torpaq və ya haqq əldə etməyi deyil, bütün bunları birbaşa silahlı mübarizə yolu ilə əldə etməyi əsas alır. Dövlət quruluşunun rədd edildiyi və dövlətə aid olan hər şeyin düşmən olaraq görüldüyü belə bir anlayışda, anarxiya tək və qanuni üsul olaraq görülür və nizamın dəyişdirilməsi adına, günahsız insanların belə qətl edilməsi çox təbii qarşılanılır. Bu səbəbdən, kommunist terror təşkilatları üçün demokratiya qəti olaraq qəbul edilməyən bir anlayışdır.
Manifestolarında Maoist bir savaş ilə Türk dövlətini tamamilə yıxmaq istədiyini açıq şəkildə ifadə edən və təxminən 40 il boyunca terrordan başqa heç bir üsul bilməyən və kommunizmin gərəyi olaraq demokratiya və dövlət anlayışlarına tamamilə savaş açmış olan PKK, imperialist maskanın bir "zəruriliyi" olaraq zaman ərzində fərqli bir ifadə inkişaf etdirməyə başlamışdır. 50 min nəfərlik orduyla Türkiyə Respublikasını yıxma fikri, zaman keçdikcə müxtəlif manevrlərlə dəyişiklik keçirərək Türkiyə Respublikasının mütləq varlığı ifadəsinə qədər gəlmişdir.
Bunun başlıca səbəbləri:
* Alçaq qerilla mübarizəsi üsulunu izləməsinə baxmayaraq PKK-nın, türk ordusu qarşısında davamlı ağır zərbələr alması, buna qarşı tərəfdar toplamaqda çətinliklər çəkməsidir.
* Öcalanın, tutulmasından dərhal sonra "Dövlətimin əmrindəyim" sözləri bu məcburi dəyişikliyin əslində dəqiq ifadəsidir. Burada Öcalan, dövlət ilə təmasa keçib dövlət ilə müzakirə yoluna gediləcəyinə dair ilk şərhlərini etmiş, məhkəmələri əsnasında da bunu təkrarlamışdır. Əlbəttə Öcalanın tutulması və sonrasında inkişaf edən hadisələrin, hədəfdəki Böyük Kürdüstan adına, əhatəli Qərb dərin dövlət planı olduğu da aşkardır. Bu səbəbdən onsuz da müəyyən edilmiş bu plan daxilində, Öcalan, Qərbin təyin etdiyi şəkildə ifadə hazırlamış və Türk dövlətini istəməyərək qəbul edən hala gəlmişdir.
* Silahlı mübarizənin nəticə verməyəcəyi nöqtədə izlənilməyə başlayan bu imperialist siyasət, zaman keçdikcə Cənub-Şərqi daxildən ələ keçirmə səyinə çevrilmişdir. İlk olaraq Türkiyə hökumətini müzakirəyə məcbur etmə düşüncəsi ilə yola çıxılmış, bunu təmin etmək üçün də qarşılıq alacaq marksist ifadələr yerinə demokratiya ifadəsinə ağırlıq verilməyə başlanmışdır.
* Keçmişdə demokratiya sözünə həddindən artıq reaksiya göstərən BDP/HDP idarəçiləri, birdən-birə demokratiyanın ən böyük müdafiəçiləri halına gəlmişdir. Necə ki, Sırrı Süreyya Önderin, qatıldığı bir proqramda "PKK çox demokratik bir quruluşdur, bu sözlərim bir çox tamaşaçını yerindən hiddətləndirəcək, amma bu belədir"(59) ifadələrindən istifadə etməsi diqqət çəkicidir. 40 il boyunca alçaq şəkildə qerilla mübarizəsi aparıb, bütün demokratiya prinsiplərini əzərək uşaq, qadın demədən qırğınlar törətmiş bir terror təşkilatının demokratik olduğunun bu qədər naümidcəsinə ifadə edilməsi, necə bir oyun oynandığını açıq şəkildə gözlər önünə sərir.
* PKK, demokratiya ifadəsinin xüsusilə ABŞ və AB-dən olduqca güclü bir dəstək alacağını şübhəsiz bilir. Necə ki, belə də olur. Türkiyədəki PKK terrorunu, "şəxsiyyət böhranındakı bir kürd hərəkatı" olaraq təyin edən bəzi sadəlövh qərblilər, demokratiya ifadələrinin təsirinə dərhal girir və bunun cadusuyla Türkiyədəki qanlı terror həqiqətini bir anda tamamilə unudurlar. PKK, qərbin demokratiya həssaslığını öz ağlına görə ustalıqla istifadə edir.
Bu səbəblər əsasında demokratiya sözünü tez-tez dilləndirməyə başlayan təşkilat, adını da 2003-cü il noyabrdan etibarən Kongra Gel olaraq dəyişdirəcək və sonrakı hədəfini də, "Kürd probleminin həlli əsasında ayrı bir dövlət qurmağı hədəfləmədən, birbaşa demokratiyanın suveren olduğu demokratik ekoloji cəmiyyət inşa etmək" olaraq müəyyən edəcək.(60) Bunun bir təzahürü olaraq da hədəf, zaman keçdikcə müstəqil muxtar Kürdüstandan kantona, kantondan demokratik muxtariyyət ifadəsinə qədər getmiş, indi isə Türkiyə Respublikasının bütövlüyü içində bir Kürdüstandan bəhs edilir.
Halbuki buradakı hədəf heç bir zaman demokratiya və ya demokratik bir ölkə içində demokratik bir muxtariyyət olmamışdır. Hədəf, demokratiya anlayışını istifadə edərək qalanı içdən fəth etməkdir. Qoparıb ala bilmədikləri Cənub-Şərqi yerli rəhbərliklər vəsiləsiylə hakimiyyət altına alacaq, bu arada bağlı olduqları Türkiyə Respublikasının bütövlüyünü müdafiə edəcək, eyni zamanda Türkiyə Respublikasının gəlirindən, Avropa nəzdindəki haqlarından, ordusundan, təhsilindən, qaynaqlarından bacardığı qədər faydalanacaq və bu mənbələr vasitəsilə güclənib tək başına hərəkət edəcəklər. Bunu təmin etmək üçün, ilk əvvəl hazır və güclü bir dövlətin himayəsində olmaq əlbəttə işlərinə gəlir. Sanki türk ordusunu istifadə edərək özlərinə hakimiyyət qərargahı hədəfləyirlər. Bütün bunları edərkən müvəqqəti müddətdə bir kənarda türk bayrağının dalğalanmasına da etiraz etməyəcəklər.
Bunu yalnız Kürdüstan ifadələri üzərindən etmək də gözə olduqca çarpacağı üçün fərqli bir taktika təkmilləşdirmiş, Türkiyəni 25-26 muxtar bölgəyə bölməni planlamışlar. PKK-nın, Öcalanın və HDP kimi partiyaların bir müddətdir dillərindən düşürmədikləri plan budur. Buna görə hər bölgə öz içində muxtar hala gələcək və beləliklə, müstəqil bir Kürdüstanın meydana gəlməsi də o qədər gözə çarpmayacaqdır.
Bütün bu planı Diyarbəkir Bələdiyyə keçmiş Başçısı Osman Baydemirin 2010-cu il iyul ayındakı çıxışında açıq şəkildə görmək mümkündür:
Demokratik firavan bir Türkiyə necə olacaq? Muxtar Şərq Qaradəniz olacaq, Muxtar Orta Qaradəniz olacaq, eyni zamanda Muxtar Kürdüstan olacaq ... Demokratik muxtariyyət layihəsində TBMM var, olmağa da qəti olaraq davam edəcək. Buna heç bir etiraz yoxdur. Türk Bayrağı Türkiyədə dalğalanmağa davam edəcək, buna da heç bir etirazımız yoxdur. Amma bununla yanaşı, hər bölgədə regional parlament olacaq. Bu regional parlamentlərdə biri də Kürdüstan Regional Parlamenti olacaq. Türk bayrağının yanında, Türkiyə bayrağının yanında, mənim babalarımın, hamımızın babalarının də töhfəsi ilə, ödəmiş olduğu əvəzlə əldə edilən və hal-hazırda asılan bayrağın yanında əlbəttə ki, kürd xalqının da yerli rəngləri, bayrağı da səmada olacaq. Bələdiyyə binamızın qarşısında ay ulduzlu türk bayrağımızla sarı, qırmızı, yaşıl bayrağımız dalgalansa nə olar? (Milliyyət, 01.08.2010)
Edilən bu açıqlamalardakı inandırmaq üsuluna diqqət çəkmək lazımdır. Baydemir, bu ifadələrlə altdan alta TBMM-nin varlığına və türk bayrağının dalğalanmasına öz ağlına görə "icazə vermiş" və əslində təməl niyyətini açıq şəkildə ortaya qoymuşdur. Bu, son dövrlərdə demək olar ki, bütün HDP rəhbərlərinin istifadə etdiyi bir üslub halını almış, bu vətənin bölünməzliyinin ifadəsi olan ay-ulduzlu bayrağımız üçün "problem deyil, bir kənarda dalğalansa da olar" kimi şüursuz bir üslub formalaşdırmışdır.
Burada bunu ifadə etmək lazımdır; Osman Baydemir daxil olmaqla, BDP-HDP nümayəndələrinin bir qismi bu üslubu pis niyyətli olmadan və ya təzyiq altında istifadə edə bilər. Lakin mövzuya PKK-nın hədəfləri üzərindən baxıldığında, demokratik muxtariyyət, kanton, muxtariyyət kimi ifadələrə altdan-alta cənub-şərqdə bir kürd dövləti planlarının qurulduğu açıqdır. Bu planın, Türk dövlətinin pulu, imkanları və hərbi gücüylə reallaşdırılması kimi bir hədəfi olduğu da görülür. Necə ki, ötən son bir neçə ildə PKK-nın birbaşa Türk dövləti ilə bir "müzakirə" içinə girmiş olması, qerilla mübarizəsi ilə əldə edilə bilməyən, bu cür hiyləgər bir yolla əldə edilməsi məqsədi daşıyır və xeyli yol qət etdiyi görülür. Bu mövzuya sonrakı sətirlərdə təfərrüatlı olaraq toxunulacaq.
